"Babam ölmüştü ama ben yine de o gün sahneye çıktım, seyirciyi güldürdüm" diyenlere "İyi halt etmişsin" demek geliyor içimden.
Bu insanları ne anlayabiliyorum, ne de saygı duyuyorum.
Anası babası ölmüşken sahneye çıkıp "Ama insanları eğlendirmemiz lazım, bizim görevimiz buu!" diyen bir kişinin mesleğine olan saygısı kendisine olan saygısından üstündür, ki bu da benim gözümde o insanı sadece küçültür.

EPEY SAÇMALADILAR
Bir evden cenaze çıktıysa, o evde sessiz bir kalabalık oturup adam gibi yasını tutar kardeşim.
Gözünün yaşını döker, duasını eder.
Perşembe akşamı da bu ülkede bir değil, iki değil, tam 13 cenazemiz vardı.
Ama bazıları bunu hiç takmadı.
Televizyonda şovlar, kahkahalar, şakalar, yarışmalar aynen devam etti.
Takanların da bazıları artık üzüntüden mi nedendir bilmem, duygularını dile getirirken epey saçmaladı.
Ünlüsü, ünsüzü "Hem de yarın Berat Kandili'yken bu yapılır mı şerefsizler?" gibi tuhaf cümleler kurdu.

EKSTRA AYIP MI OLDU?
Kandilde saldırmasalar bir derece yani, kandilde katliam yapılınca ekstra ayıp demek ki onların gözünde.
Neyse onlar yine hiç olmazsa kendilerince bir tepki gösterenler.
Bir de 'dünya gözüme minare elime' diyen bir grup vardı. "Oturup üzülerek, ağlayarak o teröristleri sevindirmeyeceğiz; hem şov devam etmeli" klişesine sığınıp konser iptal etmeye üşenenler o gece sahneye çıktı, asli(!) görevlerini yerine getirdi, kendisini izleyenlere göbecikleri attırdı.

SUSULUR VE DUA EDİLİR
Hem o büyük sanatçıların, şuursuzların, bunakların, hem de o akşam gerdan kırıp avaz avaz o.uruktan teyyare şarkılara eşlik edenlerin Allah içine sindirsin.
Bu arada Candan Erçetin, Tarkan gibi perşembe akşamı da 'göbek attırmayıverenleri' tebrik etmek lazım. Yapılması gerekeni yaptılar. Zaten Tarkan'ın dediği gibi; hal böyleyken şarkı söylemek, dans etmek, insanın içinden gelmez bir kere!
Sadece susulur ve dua edilir, bir cenaze evinde...