Gelen bir boşanma haberi, birkaç günlüğüne plaj dedikodularını şenlendirdi. Çünkü aman Allah'ım, o büyük aşk nasıl olur da biterdi?
Ebru Şallı, Harun Tan'dan sessiz sedasız boşandı.
Oysa yıllardır her fırsatta kocasına deliler gibi aşık olduğunu açıklar dururdu.
Hatta bir ara "Kocama duyduğum aşk, çocuklarıma olan sevgimden önce gelir" gibi bir laf bile etmişti.
Yere göğe koyamadığı kocasının baş harfini göbeğine, dünyanın en tuhaf dövme lokasyonuna çizdirmişti.
Göbek deliğinin üstü desen değil, yanı desen değil; öyle bir yere, yamuk yumuk da olsa kocaman bir 'H'...
Orasına burasına sevdiği adamın ya da kadının adını kazıttıranlara çok üzülüyorum.
Ah be yavrucuğum, gün gelecek o dövmeyi sildirmek için ne acılar çekecek, ne eziyetler göreceksin.

EN BAŞTA DEMET AKALIN...
'Ünlülerden bu acı deneyimi yaşayanlar kimler?' diye düşünürsek, başta Demet Akalın gelir herhalde. Sadece benim hatırladığım üç farklı adamın adını dövdürtmüştü bedenine.
Haydi birincisinde, ikincisinde akıllanmadın; üçüncü ne oluyor artık! 'Bu defa olacak' hırsı mı, anlamıyorum ki!
Sonra Tuba Ünsal vardı. O da Mustafa Sandal'ın adını bileğine yazdırmıştı.
Demet Şener de aynı Ebru arkadaşı gibi; taptığı, toz konduramadığı kocacığı İbrahim'in adını üzerinde taşıyanlardan oldu.
Sadece kadınlar değil; erkekler de var bu çocukça heveste...'İşler Güçler'in çabuk parlayan yıldızı Ahmet Kural mesela...
Adam çıktı, sevgilisine olan aşkını cayır cayır her yerde haykırdı. Adını koluna yazdırdı, sonra nişandan birkaç hafta sonra "Yok, biz anlaşamadık" dedi ve ilişkiyi bitirdi.
Bu isim ya da harf yazdıranlar, ilişkileri bittikten sonra iki yola başvuruyorlar; ya lazerle tamamen sildirmek ya da üzerini başka bir motifle kapatmak.
Eski sevgilisinin adını, yeni sevgilisinin adıyla kapatmak var bir de ama o tekniğin başka bir adı olmalı bence... 'Yuh artık!' olabilir mesela.
Dövme işine düşkün biri olarak bu köşede 12 yıldır kim bilir kaç kez yazdım; lütfen çocuğunuzun dışında kimsenin adını üzerinize kazıttırmayın!
Sonsuza dek sürecek bir aşk yoktur, yok! Evlat aşkı dışında...
Gerisi külliyen palavra.
Bakın, daha dün biricik yeğenim Emir bana şöyle bir mesaj attı: "Teyzem, ilk dövmemi yaptırmaya karar verdim. Eğer izin verirsen, senin kolundaki dövmenin aynısından yaptırmak istiyorum. Ayrıca senin adını da koluma yazdırmak istiyorum."
Kolumdaki pek sevdiğim semazenlerimin yeğenimin de kolunda bulunacak olması yani dövme kardeşliği işi çok hoşuma gitti tabii. Ama...
Bir kere yeğenim 19 yaşında ve bu ilk dövme için çok erken bir yaş bence.



ŞAKAYA GELMEZ, CİDDİ İŞTİR
Bir kişinin, bu yaşta yapılan dövmeden ileride pişman olma olasılığı yüzde 90.
Hem sonra Emir'e de söyledim "Bırak yavrucuğum teyzenin ismini falan; boş ver, ne işim var orada?" diye.
Kızdı bana... "Biliyordum böyle diyeceğini.
Teyzem değil misin, sana ne! Ben yazdırmak istiyorum ismini" dedi.
Tabii ki gözlerim doldu, gurur duydum ama böyle bir şey yapmasını istemiyorum.
Yarın öbür gün evlatları olduğunda sadece onların ismini taşımak isteyecek belki üzerinde. Bana da ayıp olmasın diye gidip sildiremeyecek o eski dövmesini...
Düşünsenize, gelecek 40-50 yaşına, hâlâ "Kimin adı?" diye soranlara "Teyzemin" diyecek. Hayır yani bir de ne bileyim Nobel Ödüllü Madam Curie olurum, tek kaşına kurban Frida olurum neyse... Ama ben bir garip Öncel'im. Sabahları yazı yazmak, akşamları insanlara yemek pişirmek üzerine kendime garip bir kariyer kurmuşum.
Sonra günün birinde geldiğim yere göçüp gideceğim. Bu sefer de Emir'ciğim üzerinde ölmüş birinin ismini taşımak zorunda kalacak.
Her gördüğünde içini hüzün basacak...
Neyse çok uzatmayalım ve tekrarlayalım:
Dövme yaptırmak, kendini ifade etme konusunda ciddi iştir; şakaya gelmez.
Hele üç günlük sevgilinin isimini orana burana kazırsan, başına büyük iş alırsın.
Hem alay konusu olur, hem de bir kez daha canını yaktırırsın. Ne gerek var?