Çocuğum yok ama olsaydı kesinlikle bu ülkede okutmazdım.
Mevcut sınav sisteminin o küçücük bedeni un gibi öğütmesini izlemeye kıyamazdım.

KORKULU VE ENDİŞELİ
Gitsin, yurt dışında okusun; sonra gelsin memleketine hayırlı evlat olsun.
Dün, tüm yaşamlarının kaderini belirleyecek sınava giren gençlere baktım; içim sızladı.
Yüzlerindeki o korku ve endişe çok acıklıydı.
Bir de bu zorlu güne yaptıkları eziyetle tuz biber ekenler vardı. Çocukların bütün gelecekleri o iki saate bağlı ve sen devlet olarak okul çevresinde seçim mitinglerine, Nevruz kutlamalarına izin veriyorsun!
Evinde parti verirsin... Ruh hastası, fesat komşun hemen 155'i arar; anında senin kapında polis biter.
Ama "Çıkardıkları gürültüyle çocuklarımın geleceğini tehlikeye atıyorlar" deyip ağlayarak arayan velilere, aynı polis "Yapacak bir şey yok" yanıtını veriyor.
Bir de pamuk dağıtmışlar çocuklara, kulaklarını tıkasınlar diye.
Onca çocuğun ahını ve hakkını alarak öte tarafa o pamuklarla gittiğinizde ne hesap vereceksiniz merak ediyorum.