Habere konu olan kararı okurken ben utandım ama kararın altında imzası olanlar utanmamış demek ki!
Öz amca, yeğenine cinsel istismarda bulunuyor, 5.5 yaşından ilkokulu bitirene kadar... Ölümle tehdit ettiği çocukcağız sesini çıkaramıyor.
Ta ki son saldırıya kadar.
Yavrucuğun o kuş kadar canına artık tak ediyor ve gidip annesine her şeyi anlatıyor.
Ailenin şikayeti üzerine dava açılıyor ve ilk sonuç:
Önce 18 yıllık ceza 'iyi halden' 14 yıla indiriliyor. 'Sapık olmasa iyi çocuk aslında' diyor yani mahkeme heyeti!

ÜÇ YILLA KURTULACAK
Sonra temyizde Yargıtay daha da merhametli ve anlayışlı(!) çıkıyor.
Çocuğun 'bekaretinin bozulmadığını' göz önüne alarak olayın 'basit cinsel istismar' olarak görülmesine karar veriyor.
Çocuğun görmediği eziyet kalmamış ama Yargıtay bakıyor ki bekaret yerinde ,'Oh, çok şükür namus elden gitmemiş' diyor ve o rahatlamayla(!) veriyor kararı!
Neyse uzatmayalım; size olacakları söyleyeyim:
Sapık amca dava süreci tamamlandığında sadece üç yılla bu işten kurtulabilecek.

YAZIKLAR OLSUN!
Ben artık özellikle el kadar bebelere, küçücük çocuklara el uzatanların, enseste karışan bu cinsi bozukların, bu aşağılık varlıkların eylemlerini devlet güvencesinde rahat rahat sürdürebilmelerinden çok sıkıldım.
Haberi okurken insanlığımdan utanıyorum.
5.5 yaşında bir bebeciğin üzerinde amcasının pis elininin, lanetli nefesinin gezindiğini düşündükçe içimde sürekli şu cümle dönüyor: İnsan aslında çok kolay katil olabilir!
Hukuk sistemi adaleti sağlamakta böylesi acizse, göstere göstere haksızın, kötünün, caninin, sapığın yanındaysa ve sen kendini yapayalnız hissediyorsan, evladının başına gelen bu felaketten elini kana bulamadan çıkman mucize olur.
Bu mu yani istenen?
Herkes kendi mahallesinin 'Dexter'ı mı olsun?
Yazıklar olsun o kararın altına imza atan kalemlere, gerçekten yazıklar olsun...