Aynı günde üç kız arkadaşım, aynı sebeple delirmenin eşiğine geldi. "Sevgililerimiz, kocalarımız başkası havadan sudan bahsetse dikkat kesiliyor, iş bize gelince kesinlikle duymuyor" diyorlar. Doğru valla. Siz anlatıyorsunuz, gününüzün nasıl geçtiğinden, belki okuduğunuz bir kitaptan ya da arkadaşınızdan bahsediyorsunuz adam evdeyse; televizyona, gazeteye, arabada; anlamsızca yola, restoranda; kapıdan giren, çıkanlara, yan masaya dalıyor da dalıyor. Bir türlü size odaklanamıyor. Tepiş dur, bin tane cümle kur faydası yok! Patronundan zam istemeye gelmiş çalışan muamelesi görüyorsunuz. "Niye dinlemiyorsun?", "Alooo orda mısın?" deseniz fırçanız hazır. Neymiş, zamanlamamız yanlışmış, dinlemez olur muymuş, aman da kaprisliymişiz, hem kafası doluymuş... Çok pardon da, altı ay önce o kafa yayla gibi püfür püfürdü maşallah! Peki şimdi n'oldu? Bilen varsa beri gelsin, üşenmesin bana e-mail döşensin. Ne zaman elalemi dinlemek zevk de, bize gelince eziyet merak ettik doğrusu?