Neymiş? 'Kadınlar ömürleri boyunca ortalama bir yıl dört ay ağlıyorlarmış...' Az bile! Misal ben... Her an her şeye ağlama potansiyeline sahibim, ayaklı çeşme gibi geziyorum. Diyelim şu anda Neynep ve Bobi ile teknede, Gümüşlük'e demirlemiş akşamüstü keyfi yapıyoruz. Bobi Neynep'i görünce "Ay karıcığımın güzelliğine bakın" diyor, ben ağlamamak için kafamı sancak tarafına (yoksa iskele miydi? Aloo Fatih Kaptaaan yetiş!) çeviriyorum.
GÜMÜŞLÜK VE MİMOZA
Gökyüzünde yalnız gezen yıldızları izlemek (yazarınız geçici bir süre arabeskleşti, alıcınızın ayarıyla oynamayın), telefon rehberimde anneannemin numarasına rastlamak, nefis bir şarkı, herkesin aynı anda avaz avaz şarkılar söylediği bir konser... Her şey ağlatabilir beni. Ağlamak güzel, hâlâ hissedebiliyoruz yani... Hüngüüürrrr!
Gümüşlük'e demirlemişken, hakkını verelim mi? Verelim! Arkadaşlarım ailem yanımda, Betmangiller şeklinde koca bir günü bitirmişiz. Neynep'in doğum gününü kutluyoruz... Fatih Kaptan öğle yemeğinde dünyanın en leziz ton balıklı makarnasını yapmış... Mert esprileri patlatmış, Can içkileri hazırlamış sonra Bobi MFÖ çalmış, ilk sıraya da 'Bodrum Bodrum'u koymuş... İşte benim şarkım bu! "Duygu, biraz duygu, bütün isteğim buydu, biraz deniz, biraz uyku, bütün isteğim buydu, Bodrum Bodrum..."
Gümüşlük'ün kraliçesi kim? Yoo bütün yazı burada geçiren Berrak Tüzünataç değil! Fiko'nun Mimoza'sı. Kocaman bir masadayız. Babamız baş köşede, Neynep'in doğum gününü kutluyoruz. Zaten biz bu yaz Neynep'le ilgili her şeyi kutluyoruz. '2009 Neynep kutlama yazı'na hoş geldiniz! Gördüğüm en güzel sunumla, en leziz mezeler, balıklar, salatalar geliyor masamıza. Mimozalar altında, Gümüşlük'ün büyüleyici manzarasına nazır yemek yiyoruz. Mutluluğun resmini çekiyoruz.
İLİŞKİNİN SIRAT KÖPRÜSÜ
Bütün sinirlerimi yolda bırakmış gelmişim sanki. Evet! Yılda üç gün bile olsa hepimizin mağara adamı misali yaşamaya hakkı olmalı! Hepimiz terlik şort takılıp, tuzlu tuzlu oturup, kafamıza eseni yapıp, telefonlara bye bye çekmeliyiz. Bakıyorum da ne şapşalım, şimdi kafama taktığım onca saçmalığı bir şişeye koyup denize bıraktım. Öptüm bye, sükunet hi!
İnsan, arkadaşını, manitasını tatilde tanırmış... Peki ilişkinin hangi aşamasında bir cesaret bavulları yapıp tatile çıkmalı? Başında mı? Altıncı ayından sonra mı? Yoksa hiç mi?
Şehirde başlayan bir aşk, her süsten uzak tatil kasabasında aniden kan kaybedebilir mi? Hayatınızın kadını-erkeği tatilde hayatınızın kabusuna dönüşebilir mi? Ya da şehirde çekiştiğiniz o adam tatilde beyaz atlı prens olup çıkabilir mi? Hepsine cevabım evet!!!
Tatil ilişkinin sırat köprüsüdür bence! Aman sürat yapmayın! Beni de kafiyeler götürsün inşallah. Ahahahaha...
Cuma gecesi tam da Bodrum öncesi Harbiye Açıkhava'da Serdar Ortaç konserindeyiz. Hani 'iğne atsan yere düşmez' derler ya, hah! Aynı o hesap. Yedi bin küsur seyirci Ortaç'ı izlemek için doldurmuş Açıkhava'yı. "İçinizdeki Türk'ü dışarı çıkarın, oynayın hadiii" buyuruyor Ortaç ve 7 bin kişi 3 saat boyunca yerinde durmuyor. Ele başı kim? Tabii ki ben! Bizim nağmeler gibisi var mı? Yok! Tamam çok havalı ve cool değilim ama kim takar cool olmayı. Hayatımı kıl kıl geçiremeyeceğim vallahi. İçim kaynıyor içim!
SANAL AŞK SANAL İŞTAH
Hafta sonu eklerinden birinde şöyle bir haber okudum; Amerika'da yemek kanalı 'Food Network' 100 milyon kişi tarafından izleniyormuş. Malum Türkiye'de de yemek programları, yemek yarışmaları çok ilgi görüyor. Fakat hadise başka! İnsanlarda mutfak kültürüne merak bu kadar zirve yapmışken mutfağa girip de hünerlerini gösterenler çok çok azmış. Eve yemek sipariş edenler çoğunluktaymış. Hıımmm? Niye ki? Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu demezler mi? Üşenmeyip etrafına bakarlarsa demezler! Bizimkisi sanal iştah. Aynı sanal aşklarımız, sanal mutluluklarımız gibi. Bu da sanal yemek zevki. Hayalini kuruyorsun, yapabilenlere gıptayla bakıyorsun, orada bir köy var uzakta biliyorsun, o köye gitmeyi çok istiyorsun ama poponu kaldırıp bir adım bile atmıyorsun. İşte şehirli insanın özeti!
