Holde üç koli...
Sanırım dördüncü, beşinci, altıncı da yanına gelecek.
Üçü de kitap dolu.
Benim kitaplarım.
Yıllardır biriktirdiğim, arkadaşlarıma bile vermediğim, gözüm gibi baktığım...
Türlerine göre ayırdığım, kalpten halatlarla bağlandığım.
Gidecekler bugün, yarın. Evi terk edecekler.
Yılların bağı kopacak yani.
Her şey tek kişilik düzenimi iki kişiliğe çevirmekle başladı aslında.
Ben ki fazlalık tutmamakla övünürüm, eşyalarına sıkı sıkıya sarılanlara kızarım... Meğer ne biriktirenmişim. Haftalardır gözden çıkart çıkart bitmiyor.

EH ARTIK ÇİFTİM...
Elbiseler, ayakkabılar, ceketler, yastıklar, CD'ler, çeşitli objeler...
Eh artık çiftim; şu 100 metrekare evde yer açma zamanım çoktan geldi.
Fikir buydu yani.
Aylardır bekliyorum yeni kütüphanemi.
Her şeyim burada toplanacak, yani tüm malvarlığım. CD'ler, DVD'ler, plaklar ve kitaplar...
Nihayet önceki gün duvardan duvara tasarlattığım kütüphanem geldi. Öyle güzel ki...
Kendisiyle beraber de ayıklama seansları tabii.
Dedim "Kendine dürüst ol Ayşe, senin kütüphanen internet."
Hepimiz için de öyle değil mi artık?

KOYVERDİM GİTTİ
Ne arasak fazlasıyla internette var. İşte bu yüzden, sırf bu yüzden evden eve bir ömür kitapları taşımanın âlemi yok. Şiir kitapları, vazgeçilmez kaynaklar, en sevilen yazarlar, sözlükler ve klasikler dışında ne varsa dışarı.
Al sana modern insanın son hali...
Kitaplarımdan vazgeçeceğimi söyleseler, delirdiklerini düşünürdüm.
Ama oldu, kendi rızamla başkalarına gitmeleri için kolilere dolduruyorum onları. Biraz da anıları, dünden kalanları.
Ve gerisini internetin akışına bırakıyorum.
Benim kütüphanem internetim, benim kaynağım internetim, benim seyahatim internetim, benim dünyam internetim.
Bunu inkar edebilir miyim? Koyverdim gidiyorum. Hoşçakal eski dünya...