Ama kimseye söyleme!
Arkadaşınız sokulur yanınıza ya da iş yerinde, partide, kafede kaş göz yaptıktan sonra çeker sizi bir kenara; "Sana bir şey söyleyeceğim ama kimseye söyleme!"
Peşine "Senden başkası bilmiyor", "Aman duyan olmasın, söz ver", "Bildiğini belli etme ama ben senden gizleyemem" gibi cümleler kurar. İştahla anlatır da anlatır.
Şimdi al sana bir kaya, nereye dayarsan daya. Bana bir şey söyleyeceksen ve benim bunu kimseye söylememem gerekiyorsa, söyleme kardeşim!
Madem kimse bilmemeli, ben de bilmesem...
Bana böyle yüklemelerle gelmesen.
Zaten üç vakte kadar dayanamayıp bu sırrı başkalarına da anlatacaksın (anlatmayanı henüz görülmemiştir). Onlar da heyecan içinde gidip birilerine "Sana bir şey söyleyeceğim ama..." diyerek anlatacaklar.

KENDİME BİLE SÖYLEMİYORUM
Onların anlattıkları da diğerlerine... Haftanın sonuna kadar bu sırrı duymayan kalmayacak.
Ve üzerime kaktığın şu kof sorumlulukla bir tek ben acı çekip keşişler misali verdiğim yeminle ağzımı açmayacağım.
Sır saklayan tek salak yine ben olacağım. O yüzden Allah rızası için bana bir şey söyleme. Kimse söylemesin.
Çünkü kimsenin uydurma sırlarını taşımak istemiyorum. Çünkü ben sırlarımı kendimden başka kimseye söylemiyorum hatta çoğu zaman kendime bile söylemiyorum.
Çünkü gün olup devran dönünce sırrı veren arkadaşın kendini kurtarmak için "Ayşe de biliyordu" itirafıyla olayda adı geçen kahramanlarla yüz yüze gelmek ve mücadeleye girmek istemiyorum.
Saçma sapan 'o onu dedi, bu bunu dedi' lise günlerine dönmek istemiyorum.
Tamam mı canım kardeşim. Anlaştık mı?
Sen iyisi mi bana bir şey söyleme.