Hay bin 'akdiken'.
Kavkili mi? Gevme mi?
Gevme ne?
Epifit kadar taş düşsün başına.
Evet, son durumum bu; 'Kelime Avı'.
Aslında birkaç ay önce oynamaya başlamıştım bu oyunu da, ancak iPad'i elimden atmak suretiyle kendimi kurtarmıştım. Şimdi nedense yine dadandım.
Efendim, bilmeyenlere hemen açıklayayım: 'Kelime Avı', iPhone ya da iPad'e yüklenen bir kelime oyunu.
Adı üstünde zaten.
Ekrana bir kutu çıkıyor, kutunun içi harf dolu.
Senin görevin de sağdan sola, soldan sağa, yukarıdan aşağıya, aşağıdan yukarıya, çaprazlama şeklinde parmağını kaydırarak kutudaki gizli kelimeleri bulmak.
En uzun kelime, en çok puan demek.

AKDİKEN NE YA?
Ya nasıl sinir oluyorum anlatamam. İki dakika boşluk bulsam hemen 'Kelime Avı'na başlıyorum. Sanki çok boş vaktim varmış gibi.
Git, iki film seyret, üç satır kitap oku, stüdyoya gir, şarkı yaz, spor yap, sosyalleş.
Yok! Asla! Benim aklım fikrim Kelime Avı'nda.
Öyle kelimeleri bulamıyorum ki iPad'i kırmak istiyorum.
Mesela 'Akdiken' ne ya? Ne yani?
Oyunu online oynadığın için başkalarıyla da yarışıyorsun tabii. Elin herifi küt diye 'Akdiken'i buluyor mesela.
Gıcık.
Korkunç bir hırs içindeyim, kendimi kurtaramıyorum, alkol gibi bir şey bu.
Bağımlılık. Salaklık.
Gece rüyamda kelimeler kaçıyor, ben kovalıyorum.
O derece sarmışım yani.
Canı sıkılan ve yapacak bir şey bulamayan insanları anlayamıyorum. Bizi oyalayacak o kadar çok şey var ki, o aptal şeyler yüzünden yapmamız gerekenleri yapamayacak durumdayız. Elimiz, ayağımız bağlanmış gibi.
Kurulmuş gibi.
Yeni yılda ilk iş kendimi 'Kelime Avı'ndan kurtaracağım inşallah.