Dünsabah uyandım, kahvaltıdan önce şöyle bir televizyon kanallarına göz attım.
Estetiği bol, saçları uzun, gözleri kocaman, dudakları gözlerinden de kocaman bir kadın, konuk olduğu programda anlatıyordu. Yüzü kadar içi de gergindi; "Derdi ne acaba?" diye durdum. "Yaneee çok kıskanılıyoruum!
Çekemiyorlar beni!"
Hah olayımız belli!
Ne diyeyim; eminim çekemiyorlarlardır kocaman memelerini, ürkütücü dudaklarını, henüz kafamda oturtamadığım kariyerini...

YÜZDE 90'I 'ÇEKİLEMİYOR'
Kendisi buna o kadar inanmış ki, bozmak istemem hani. Peki ya gerçekten çekilememe gibi bir durum yoksa?
Kadınların yüzde 90'ı 'çekilemiyor' bizim buralarda...
Ben bir tane bile erkek duymadım ki; "Beni çekemiyorlar, kıskanıyorlar, göz var bende, başarımı kaldıramıyorlar" tadında cümle kursun, gözlerini devire devire serzenişte bulunsun.
Peki kadınlar niçin çekilemediklerine, büyülendiklerine, nazara, göze geldiklerine, düşündükleri kadar olmayan 'başarılarının' kaldırılamadığına inanır?
Hadi bakalım, düşünelim bulalım...