Çevremde şahane kadınlar görüyorum. Güzeller, yetenekliler, iyi kalpliler, becerikliler, eğitimliler, çalışıyorlar, arkadaşları onlara bayılıyor. 30 yaşını geçmiş bu kadınların bir ortak noktası daha var: İlişkilerde her defasında kafalarını duvara çarpıyorlar.
Anında karar verme, plan yapma, rota değiştirme, sorun çözme kabiliyetine sahip bu kadınların aklı, konu aşka ve erkeklere gelince duruyor sanki.
Aldatılıyorlar, tercih edilmiyorlar, göğüslerinin ortasında daima bir yarı yolda kalmışlık hissi yanıyor. Kalp kırıklıkları geçmek bilmiyor. Karşılarına çıkan kimseye güvenmiyorlar. Onların bu güçlü kadın havalarına kanmayın; çok yorgunlar çok.
Anlamıyorlar, büyük resmi göremiyorlar. Dinmek bilmeyen eksiklik hissinde kayboluyorlar.
Artık baştan kurulan hayaller mi yanlış, çocukluktan kodlandıkları düzen mi ayaklarını sıkıyor, modern dünya klasik anlayışa beş beden büyük mü geliyor, kariyer dünyası intikamını duygulardan mı çıkarıyor bilemiyorum. Sadece izliyorum.
Her gün yeni olaylar duyuyorum; onları teselli etmekten Güzin Abla'ya döndüm, ki kelin ilacı olsa başına sürer yani.
35 yaşındayım ve erkekler hakkında bildiğim tek şey; hiçbir şey bilmediğim.
Ve fakat bir şeyi gayet iyi öğrendim kızlar... En klişe, en bıktırmış, en tekrara düşmüş cümle olsa da en doğrusu bu: Mutluluğu birinde, bir yerde aramayacaksın. Kulağa komik geliyor ama mutluluk içimizde, mutluluk yaşadığımız günde. Mutluluk, 'Önce ben' demekte, evet evet bencillikte... O zaman hadi geçelim diğer konuya... Acaba ilişkide mutlu olmak için kadınların sahip olması gereken beş şey nedir?