Diyetisyen bir arkadaşımla buluştuk, konuşuyoruz. Zaten bendeki artık açık seçik takıntı.
Ne kadar kaçarsan kaç, ne kadar bu dönemin gençlikgüzellik- fitlik rüzgarından kendini korumaya çalışırsan çalış; bir kere bulaştın mı kurtuluşun yok!
Hani çekirdek çitlemek misali. Bir tane çekirdek, eşittir bir paket çekirdek.
Verdiğim örnek de çok anlamlı oldu. Neyse işte, benim de hemcinslerim gibi ayarlarım bozuldu yani kilo alacağım diye ödüm kopuyor.
Ve pek tabii ki de yine diyetteyim. İpin ucunu bırakmaya hiç niyetim yok.
O kadar emek verdikten sonra geriye dönecek değilim yani.
Daha sonra benim gibi kilo saplantılı kadınlar üzerine de yazacağım. Konuyu araştırma aşamasındayım. Nedir bizi böyle takıntılı yapan, nedir bu kadar korkutan?

KADINLAR MUCİZE BEKLER
Bugün, diyetisyen arkadaşımdan öğrendiğim bir bilgiyi sizinle de paylaşmak istedim. Kendisinin yüzlerce hastası olmuş.
Daima en iyi, en net, en kalıcı sonuçlar kimlerde çıkmış dersiniz?
Erkeklerde.
Diyor ki; "Erkek kilo vermeye karar verdiğinde gerçekten karar veriyor ve satır satır verilenleri uyguluyor. Bir kere diyet yapıyor, tam yapıyor; sonra yüzde 90'ı asla bir kilo bile geri almıyor. Erkekler disiplinli, kadınlar ise talepkar; mucize bekliyorlar, detaycılar, kafaları karışabiliyor, sıkılıyorlar, bırakıyorlar sonra pişman oluyorlar."
Ee kadınlar her alanda öyle değil mi zaten?
O değil de bu kadar mesai harcamamıza rağmen, içimizde salata, sebze ağacı çıkacakken birincilik ödülünü erkeklerin alması gücüme gitti doğrusu.