Sen poponu kaldırıp bir işin ucundan tutma, elini taşın altına koyma, sen şunu alıp (masadaki kalemliği gösteriyorum şu an) şuradan şuraya alma; sonra başkasının başarısının ardından 'Ben yaptım, benim sayemde oldu, benim o benim, orası bizim, ben hemen çözerim' diye etrafta dolan.
Dikkatimi çekiyor, şehrimizin yeni trendi bu. Hiçbir işe yaramayan arkadaşlar; çevresindekilerin adından, işinden, ününden nemalanarak sağda solda ahkam kesiyorlar.
Artık iki kere gittikleri mekana ortakmış gibi konuşanları mı istersiniz, alakası olmadığı bir projenin mimarı olduğunu iddia edenleri mi, 'Bu fikir benimdi, benden çaldı' bağırışlarıyla hayatı boyunca tek bir iş için bile kılını kıpırdatmamış tembelleri mi...
Bunlar başarı yancısı!
Özellikleri de şu şekil, dikkat edelim lütfen:
Esaslı bir işleri, başarıları yoktur. Daha bir işi kendilerinin tasarlayıp, başlatıp nihayetlendirdikleri görülmemiştir.
Sosyal hayatta sık sık boy gösterirler, her davete, açılışa, partiye katılırlar. Onları tanır ama ne işle meşgul olduklarından emin olamazsınız.
Hep birilerinin yanındadırlar, kimse onların yanında değildir.
Aradaki farkı anladınız siz.
Herkes onların 'en yakın arkadaşı'dır. Aslında değildir ama onlar gördüklerine yapışmakta uzmandırlar.
Çok konuşur, hiç üretirler. Gözle görünen bir yetenekleri, disiplinleri yoktur.
Yapacakları projeleri asla hayata geçmez.
Sorsanız, sebebi başkalarının onları kıskanması, sabote etmesidir.
Yazık, kaderleri bozuktur.
Çok bildiklerini iddia etmelerine, kimseyi beğenmemelerine rağmen söz konusu iş hakkında bir halt bilmezler.
Ve bu tiplerden etrafta pek çok vardır.
Dikkat edelim, emeğimizi yedirmeyelim, dillere düşmeyelim canlar.