Dün pazar röportajında Cemal Hünal vardı; nam-ı diğer 'Issız Adam.' At binme merakını bilmeyen yoktur Hünal'ın... Biz de, iki atının bulunduğu, arkadaşının Kemerburgaz'daki çiftliğinde buluşup, konuştuk. Şahane atlar vardı; şahane bir orman havası, hayvanlar, yemyeşil bir çiftlik, doğa filan... Kalbimiz orada kaldı resmen. Bu arada laf olsun diye değil, müthiş at biniyor Hünal... Filmlerden fırlamış gibi görünüyor atıyla koştururken. Hayran kalmamak elde değil. Onu öyle görünce tutturdum tabii, "Ben de bineceğim ata!" Fakat Cemal Hünal'ın azgın, hırçın, ve bakıcısının yanağını dişleyen atının hikayesini dinlemişim az önce, cesaret edemiyorum... Üstelik 1.78'lik bendenizden bile yüksek bu atlar. 'En küçük atınızı getirebilir misiniz acaba?' diyorum en ürkmüş, kırılgan sesimle. Gelen nasıl bir at peki? Devasa! Uydurmuyorum, kafamı iyice geriye atıp bakabiliyorum hayvana; o kadar yüksek. Olsun, yiğitliğe bok sürdüremem, bineceğim ille de... Fakat bacağımı kaldırıp atın üzerine hoplamam takdir edersiniz ki pek mümkün değil. Çiftliğin iki sahibi atı tutuyor, 'öyle bin, böyle bin' ültimatomları veriliyor ama ı-ııh! Olacak gibi değil. Sonuçta nedir? Demokrasilerde çare tükenmez! O ata nasıl bindim biliyor musunuz? Çitlerin kenarında duran bankı çektirdim atın yanına, çiftliğin sahipleri de atı tutuyor kıpırdamasın diye. Bir bacağımı üzengiye koydum, bir elimle de patronların omzunu tutup bacağımı attım atın üzerine. İşte oldu! Cemal Hünal kahkahalarla gülüyor bana... Gezmeye başladık, "Çok koşturmayın, sakın dizginleri bırakmayın" diye diye adamların beynini patlattım. Ayağımdaki babetleri de attım bir kenara, tırıs tırıs gidiyoruz. "E iyiymiş canım" dediğim anda 'Issız Adam' son sürat koşan ve kişneyen atıyla üzerimize gelip, atımı azdırdı, bütün konsantrasyomu bozdu. Kendisi de söylüyor; arsızlık adamın ruhunda var! Neyse, çekilen fotoğrafların arasında zor bulunmuş bir andır, benim o havalı havalı oturuşum ha, haberiniz olsun. Bu arada Hünal'ın biricik sevgilisi Lale Cangal da, bana nispet yapar gibi atı dört nala koşturup durdu. Çok kıskandım onları, çoook!
