Önceki akşam İstanbul'da müthiş bir sanat olayına tanıklık ettik. Dünyaca ünlü klasik müzik orkestrası Royal Filarmoni Orkestrası, 40'ıncı sanat yılını kutlayan Sezen Aksu'nun şarkılarını çaldı. Orkestrayı yenilikleri açık, yerinde duramayan ünlü İtalyan şef Marcello Rota yönetti.
Zorlu PSM'de 2 bin 300 vardı ve hepsi de 20 yıllık bir hayalini gerçekleştiren Polimeks Yönetim Kurulu Başkanı Erol Tabanca ile iki ortağı Cem Siyahi ve Abdullah Gözener'in misafiriydi.
Türkmenistan'da kaldırım ve anıt inşaat işleri yaptıkları yıllarda tanımıştım Erol Tabanca'yı. Hiç de kolay şartlarda Polimeks'i Polimeks yapmadılar. Türkmenistan'ın yeniden yapılandığı, her yerinin yeniden inşaa edildiği yıllarda Türk şirketleri bu pazara girmişti ve iyi olanlar, işlerini iyi yapanlar, iyi ilişkiler geliştirenler, iyi projelerle büyüdü. Polimeks bu şirketler arasında öne çıkanlardan biri oldu ve sonrasında hem o bölgede hem de ABD'den Çin'e kadar uzanan geniş bir coğrafyada birbiri ardına dev projelere imza atmaya başladı. Türkiye'de pek de görünür olma derdinde olmadılar, işlerini iyi yaptıklarını düşünüyor ve yurtdışındaki başarılar onlara yetiyordu. Tabanca ve ortaklarının bu mütevazı duruşu hep böyle sürdü ama bazı projeler öylesine etkileyiciydi ki ister istemez tüm gazetelere büyük haber oluyordu tabii. Ez cümle sanıyorum Erol Tabanca ilk kez bir hayalinin duyulmasını, daha çok insanla birlikte bu heyecanı yaşamayı istedi. İşte o da Polimeks'in 20'nci yılını bambaşka bir projeyle kutlamakla gerçekleşti. "Bu defa tuğla ve demirle değil, beste ve notalarla bir yapıt çıkardık ortaya" diyen Tabanca, konser öncesi yaptığı kısacık konuşmasında çok heyecanlandı ve tüm bu başarıları, yurtdışında bir inşaat projesinin tepesinde çalışan iki işçisinin fotoğrafını göstererek, "Onlar olmasaydı, biz de buralarda olamazdık" mesajı ve güzel bir teşekkürle bitirdi. Dürüst ve ilkeli duruşlarıyla takdir ettiğim Erol Tabanca gibi işadamları umarım çoğalır.