Heyecan yaratan ilk çeyrek büyüme oranı, reel ekonomideki gerçekleri, dışa açık üretim yapan sektörlerdeki sorunları görmemize engel olmamalı. Kuşkusuz, küresel krizin olumsuz etkilerinden, hükümetin geçtiğimiz yaz aldığı doğru kararlar ve dinamik özel sektör sayesinde sıyrılmak önemli. Lakin, 2009'un son aylarında başlayan canlanma, 2010'a da yansırken, bazı sıkıntıları da su yüzüne taşıdı. Zira, dış talebin büyümeye etkisi zayıflıyor. İhracattaki katma değer eriyor. Dış dünyadaki belirsizlik, AB'deki ekonomik bunalım, Türkiye'yi de zorluyor. Nitekim, ihracatın ivmesi tatmin etmiyor. Miktar artışı gözlense bile fiyatlar düşük seyrediyor.
Ve mesele gelip "kur açmazı"na dayanıyor. Devlet Bakanı Zafer Çağlayan, aylardır kur-ihracat dengesizliğine işaret ediyor. Sanayi Bakanı Nihat Ergün ise sonradan katıldığı bu tartışmada "Kur politikasının günlük kaygılarla değiştirilemeyeceğini" savunuyor. "Hangi bakan haklı?" diye sorulsa, "İkisi de" demek durumundayız. Ancak, Ergün'ün değindiği gibi dalgalı kurdan vazgeçilmesi beklentisi yok. Dışsal şoklara karşı ekonominin zırhı, dalgalı kur politikası. Ama kur, "serbest dalgalanma" ya bırakılmış değil. Örtük veya kirli diyebileceğimiz bir dalgalı kur rejimi söz konusu. Zaten bam teli de burada. Merkez Bankası, kısa vadeli faizleri kontrol ettiği için ani hareketler dışında kura bakmıyor. Bu "ani gelişmeler" tanımının güncellenmesi gerekiyor. İlla, kurun birkaç saatte fırlamasını mı bekleyeceğiz? Yoksa kur, suni faktörlerle baskılanırken de olağan dışı bir durum olduğunu mu kabul edeceğiz? Galiba ikinci şıkkı düşünmenin vakti geldi. Temel kur politikasında değil ama uygulamasında ince ayar her zaman mümkün. Çünkü birkaç on milyon dolarlık alımla ne güvenli rezerv birikebilir ne de kurdaki kapalı devre oyun bozulabilir