12 Haziran 2011 Genel Seçimi'nin hayırlı yönü, "proje siyasetini" canlandırması oldu. Yakın zamana kadar simgeler ve değerler üzerinden sürdürülen politik rekabet, daha fazla halka dokunmaya, günlük hayatla buluşmaya başladı.
Özellikle ana muhalefet partisinin "rejim bekçiliği" misyonunun arkasına saklanan devletçi siyaset anlayışını aşma çabası, tartışmaların eksenini de değiştirdi.
Artık, "Laiklik tehlikede" diye fırtına koparan, siyaset dışı unsurlarla kol kola girip, siyasete yön vermeye çalışan anlayış prim yapmıyor. "Durumdan vazife çıkaranları" meşru bulana da eskisi gibi rastlanmıyor. Seçmene gelecek vaat eden, kaynağını gösteren, yapabileceğine ikna eden "iddia siyaseti" taraftar topluyor. "Cumhuriyet'in 100.
Yılı'nı senden önce ben düşündüm", "Bahsettiğin projeyi asıl ben geliştirdim" polemiği bile siyasetin sağlıklı mecrada akmaya başladığına işaret ediyor. Gündem, medyadan meydanlara doğru indikçe, partiler arasında ekipler ve hedefler çarpışıyor.
Bu yönüyle CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun, siyasete renk kattığını söyleyebiliriz. Ancak, AK Parti sendromunu aştığını söyleyemeyiz.

***
Neden mi?...
Dün, CHP lideri ve takım arkadaşlarının "ekonomik perspektifini" dinleme fırsatı bulduk. "Cumhuriyetin 100. Yılına Doğru Yeni Ekonomi Stratejisi" başlıklı belge, hayli iddialı rakam ve vaatlerle dolu olmakla birlikte yeterince vizyoner değildi.
Çoğu bölümü mevcut ekonomik programı teyit ediyor, tamamlayıcı öneriler içeriyordu.
Faik Öztrak ile Akif Hamzaçebi'nin elinin değdiği anlaşılan bu belge, CHP'deki hafif kıpırdanmayı müjdeliyordu. Lakin CHP yönetimi, AK Parti'nin "Türkiye Hazır.
Hedef 2023" sloganından geri kalmamak için siyaseten çıtayı yükseltme telaşına kapılmış izlenimi de veriyordu. Cumhuriyet'in 100. yılında ulaşılacağı savunulan Türkiye için, AK Parti'yi geride bırakan tablolar çizme gayreti de dikkatlerden kaçmadı.
Örneğin, iktidar partisi 12 yıl sonrası için 2 trilyon 64 milyar dolar büyüklüğünde ekonomi öngörürken CHP 2.6 trilyon dolardan söz ediyor. AK Parti, 2023'te kişi başına 25 bin dolar milli gelir tasarlarken CHP 31 bin 500 dolara kadar çıkıyor. Halk Partililerden duyunca kulağa hoş gelse de iç tutarlılığı sorgulama gerektiren rakamlar bunlar. Önümüzdeki 12 yıl boyunca ortalama yüzde 7 büyümesi istenen ekonomide iç tasarrufları artırmak, verimlilik sağlayan dış kaynak temin etmek, kayıtdışılığı azaltmak, vergi yükünü düşürmek kağıt üzerindeki kadar kolay değil. Hele hele 650 milyar dolar ihracat, 65 milyar dolar cari açık vurgusu, temenniden öte gerçekçi değil.
Kemal Kılıçdaroğlu, "Sosyal devleti ayağa kaldıracağız" derken heyecanlandı.
Buna karşın "Nasıl?" sorusuna verilen yanıtlarda aynı heyecanı yaratamadı. Nitekim, yılda ortalama 800 bin yeni istihdamdan söz eden CHP kurmayları, her yıl iş piyasasına en az bu sayıda yeni nüfusun girdiğini şayet gözettiyse, işsizlik oranının 2023'te yüzde 6'ya (bugünün yarısına) inmesi neredeyse imkânsız.
Doğu ve Güneydoğu'da yüzde 9.5 büyüme arzulanması da iyi olmasına karşın bazı hesaplar eksik sanki. Kılıçdaroğlu'nun, "Mısır'da tekstile verilen teşvikin aynısını Güneydoğu'da vereceğiz" sözü, realiteyle tam örtüşmüyor. Zira, Mısır'a giden yatırımcı, bu ülkenin ABD ve Afrika Birliği ile özel anlaşmalarından yararlanarak yeni pazarlara girmeyi de gözetiyor. Yani tek başına teşvik yetmiyor. Kaldı ki Kürt sorunu çözülmedikçe ve CHP bu sorunun çözümünü ağırlıkla ekonomik reçeteye bağladıkça, -eğer iktidar olursa- Türkiye'yi bir başka lige taşıma şansı zayıf görünüyor. Zaten YSK'nın son kararının ardından yaşananlar da anlamak isteyene çok şey anlatıyor.
17 sene önce Meclis'ten atılan Kürt siyasetçilerin, bugün Meclis'te temsil edilmesi, silahların yerine fikirlerin konuşması isteniyor.
Toplumun ulaştığı siyasi olgunluk düzeyinin iyi değerlendirilerek yeni anayasa etrafında mutabakat tesis edilmesi için iktidar kadar muhalefete de sorumluluk düşüyor.
Yoksa, rakamlar hayal kurulmasını sağlar, gerçekler uykudan uyandırır!