Kenan Evren'in darbe stratejisi son derece basitti: "Anarşiye göz yum, sokaktaki ölümlere engel olma ve halkı 'generaller gelsin, anarşi bitsin' beklentisine sok. Silahtan aldığın gücü kullan ve 12 Eylül sabahı anarşi bıçak gibi kesilsin."
28 Şubat'çıların stratejisi Kenan Evren'inkinden daha karmaşıktı. Askeri generaller her ne kadar tank yürütse de medyadaki "sivil generaller" sayesinde "irtica" diye bir düşman yaratıp ve ülkenin selameti (!) için iktidarı alaşağı etmişlerdi. Bugün silahtan aldıkları güçle darbe yapmaya çalışanları açığa çıkarıp yargılayabiliyoruz. Fakat sivil generallerin kılına dahi dokunamadık. Benim endişem, özellikle finansta, STK'larda öbeklenmiş yeni sivil generallerin, post modern ötesi yeni tür darbe ile başımızı belaya sokacakları yönünde...
Küresel krizin teğetini kendi kerametlerine bağlayan bankalar bugün "finanstan gelen güçlerini" kullanarak, faizden komisyona dek yüzlerce gizli-açık silahla, reel ekonomiye karşı saldırıya geçmiş durumda.
Onlara ayar versin diye kurduğumuz BDDK'nın saf değiştirmesi ardından ortalığı, bakanından bakmayanına dek sivil generallerin söylemlerini savunanlar doldurdu. Babacan bile, bankaları koruma ihtiyacı içine girdi. "Ceza, adil ve ölçülü olsun" diyerek bankalara ceza vermeye hazırlanan Rekabet Kurumu'na aba altından sopa gösterebiliyor.
Burada sorun, birilerinin çıkıp, değer üretmediği halde rekor kazanan yapıları sorgulamasıdır. Ülke % 4'ün altında büyürken % 17.5 kâr edebilen bankalara karşı direnen, yalnızca Rekabet Kurumu kaldı. Kredi kullananları ve mevduat sahiplerini ezmesin diye bankaları hesap vermeye çağırıyor.
Finans generallerinin paranın gücüyle sindirdikleri piyasanın topluma maliyetini yakında konuşmaya başlarız. Kendi evlatlarının başını yemeye başlayan finansal generallerin piyasa darbesinin reel ekonomiye çelmesini, daha net görmeye başlarız.
