Çoğu kez bir projenin akıbeti, onu var eden düşünce kadar, zamanlamasına bağlıdır. Zamanı gelmiş düşünce kadar güçlü hiçbir şey yoktur der Goethe. Tersinden söylersek, zamanlama yanlış ise projenin doğru olması başarıya yetmez.
Varlık barışı, rahmetli Özal'dan bu yana farklı adlarla gündemimize gelen olgulardan biridir. Benzer eski örnekleri bize gösterdi ki başarının gerek şartı davetiye çıkarılan servete sunulan cazibedir. Ancak yeter şart zamanın ruhunda şekil bulmuştur.
Bundan önceki varlık barışı uygulaması, kendisine atfedilen umutları tam olarak karşılayamasa da hangi dinamiklerin işe yaradığını bize göstermesi bakımından adeta laboratuvar oldu. Neticede başarı kısmi olsa dahi, bunun yeni sürümünü üretirken, neyi yapmamız daha da önemlisi neleri yapmamamız gerektiğini gördük.
İklim şu anda barış iklimi... Bunu Anayasa sürecinde de terörün çözüm sürecinde de hissediyoruz. Nevruz kutlamaları, siyasi iklimin bahar bayramı olmuştur. Şimdi Türkiye'nin varlık barışı için daha fazla başarı gerekçeleri mevcut olduğunu görüyoruz.
Vergi cennetlerinin ya deşifre edildiği veya cehenneme döndürüldüğü ortamda, paranın güvenli liman arayışında, selameti yurtdışında arayanlarımızın "geri dönüş" için daha fazla sebebi var. Üstelik tek cazibe, vergi ve takipsizlik olmayacak. Görünen, teşvik paketinin de devreye alınıp, geri dönüşün cazibesi için kullanılabileceğidir.
Notçuların, barış süreci paralelinde not artışı vaadi, varlık barışı için uygun zamana işaret etmektedir. Hele ki güvendiği adalara kar yağdıran küresel krizde pozitif ayrışmış Türkiye, varlık barışının daha rafine sürümü sayesinde 130 milyar dolarlık servetin 50 milyar dolarını pekâlâ ülkeye çekebilir. Bu da bizim için 2013 için öngörülen büyüme rakamına fazladan 2 puan katabilir. Zira zamanlama mükemmel görünüyor.