Eğer güç, sizi aşıyorsa doğrudan hücuma geçmezsin. O gücün mirasına, kaynaklarına saldırırsın. Böylece yenilginde geri çekilme alanı oluşur, bükemediğin bileği öpme gerekçesi şekillenir.
Zamanlama, bir başka saldırı faktörüdür ve kritiktir. Misal iktidara saldıracak isen bunu sandık öncesi yaparsın ki bir etki oluşabilsin. Tıpkı 17 ve 25 Aralık operasyonları, 29 Ocak faiz hücumu gibi...
Ya da yerel seçim öncesi kritik beşli diye bir şey uydurur, Türkiye'yi de en kırılgan ilan edersin. Baktın ki kırılmıyor, bu defa muhteşem beşli der, yıkamadığın hükümetin seçim zaferine ortaklık dilekçesi verirsin.
TÜSİAD'ın 2010'da çıkardığı Yeni Anayasa Raporu mesela... Hükümet çıkışınca "Açıklanan belge TÜSİAD'ın görüş raporu değildir" demişlerdi. Zamanlaması manidar raporun günahı da 22 akademisyene yüklenmiş; onların "şahsi yorum" ve "üslupları" denilmişti.
Öncesi de var: 1997'de merhum Bülent Tanör'ün hazırladığı Demokratikleşme Raporu zamanlaması 28 Şubat sürecine göre akort edilmişti. Daha da öncesini hatırlıyorum: 1987'de yayınladıkları "Dış Borçlar; Tahmin ve Analiz" adlı çalışmada Özal iktidarını yerden yere vurmuş, Türkiye'nin kredi itibarını, Nikaragua ile eşitlemişlerdi.
Üstelik o tarihte "Yükselen Yıldız" olarak nitelendirilen Türkiye'nin her 100 $'lık dış borcu, 98 $'a ikincil piyasaya giriyor, 96 $'dan alıcı buluyordu. TÜSİAD'ın "kredibilitemizi eşitlediği Nikaragua" ise o tarihlerde Sandinista ile boğuşan iç savaş ülkesiydi.
Turgut Özal'ın haklı sert çıkışı ardından geri adım atan TÜSİAD "bu rapor, Hüsnü Kızılyallı ve Tansu Çiller'in şahsi görüşleridir" demişti. Sütten ağzı yanan TÜSİAD'ın raporlarına; "buradaki görüşler bizi değil, raporu hazırlayanları bağlar" ibaresi, böyle bir tepkinin ardından kurumsallaşmıştı.
Ve şimdi seçim sürecine giren ülkede, yolsuzluk artıyor algısı için üretilen son TÜSİAD raporu... Kutuplaşma söylemleri, gelir adaletsizliği analizleri ve diğerleri... TÜSİAD bunu hep yapıyor vesselam...