Babası bir polisti. Büyüdüğü evde sanatçıların suçlular olduğuna inanılırdı. Ya avukat olmalıydı ya da hükümet görevlisi. Erwin Wurm, sanatçı olmayı seçti. Aslında ona dünya çapındaki şöhreti, Red Hot Chili Peppers'ın videosu Can't Stop'da görünen heykelleri getirdi. 1990'ların sonuydu. Bu heykellerin ait olduğu serinin adı da matraktı: Bir Dakikalık Heykeller. Bu müzik klibini Lehmann Maupin'deki solo sergisi takip etti. Bugün küresel anlamda en tanınan heykeltıraşlar listesinin içinde yer alan Wurm, Galerist'teki sergisiyle İstanbul'da. Daha önce de Akbank Sanat'ta bir sergisiyle karşımıza çıkmıştı. Sanatçının Whitewall dergisine verdiği söyleşiyi saklamıştım. Söylediklerini sizin için derledim: ? Küçükken sanatçıların en özgür insanlar olduğunu düşünürdüm. Akla geleni yapan, içlerinden geldiği gibi yaşayan... Âşık olmak gibi bir bakıma... Hayal kurarsınız, düşlersiniz, bazı şeyleri karşınızdakine yansıtırsınız ya, benimki de öyle işte... ? Tüketim üzerinden kendi kimliklerimizi inşa ediyoruz. Şu kitabı hatırlarsınız: Sahip olmak mı, olmak mı? Kesinlikle şu anda sahip olmak tarafındayız. Olmaktan daha önemli olan bir şey varsa, o da sahip olmak... Benim işlerim işte bununla, tüketimle, gençliğe olan hayranlığımızla, sağlığa olan düşkünlüğümüzle ilgili... Artık tahsilli ve zengin insanlar zayıf. Fakir ve bilgiye ulaşamayan insanlar obez ve abur cubur yiyorlar. Büyümek demek, zayıf olmak demek adeta... Tüm bunları heykele dönüştürüyorum. Bunlar ilginç sorular benim için... ? Gündelik hayata ait nesnelerdeki sıra dışı terkip, bunu insanların nasıl değerlendirdiği, içinde yaşadığımız toplumun psikolojisini verir. Olduğu gibi yansıtır. Ben de insanlar ve mekan arasında ilginç bağlantılar yaratmayı deniyorum. Açıkçası onlara neyin cazip geldiğini bilmiyorum. Bunu analiz de etmiyorum. Sadece bundan etkileniyorum. ? Çok fazla insan tarafından tanınıp, sanat dünyasını da aşan bir izleyici kitlesi edinmeden önce anne ve babam beni kabul etsin istedim. Önce hayatta hayran olduğum insanlar beni kabul etmeliydi. Sonra sanat dünyasının hayli küçük olduğunu fark ettim ve bunu aşmaya karar verdim. Ama tabii bütün bunlar kendiliğinden oldu. Red Hot Chili Peppers ya da moda dergileri, fotoğrafçılar, Lagerfeld gibi moda ikonları aracılığıyla bu gerçekleşti. Bir baktım ki etrafımda Bir Dakikalık Heykeller üzerinden bana ulaşmak ve çalışmak isteyen insanlar var... Onlara açık oldum ve işime ulaşmalarını sağladım. Ve şunu fark ettim: Dergiler, televizyon, internet, gazeteler, sanatın olabileceği kamusal mekanlar...