Oyun karakteri rakibi bunaltmak üzerine olan Plzen ekibinin, belki de ilk defa kendilerinden daha sinir bozucu bir ekiple karşılaştığını söylememiz yanlış olmaz.
Pas parolası taşıyan felsefesi ile "pas yapamayan" oyuncuları bir arada bulundurmak zorunluluğu ile Kocaman'ın da "yoklar arasında bir şeyleri var etme" isteği de, plan yanlışlarının, en birincisi...
Topal, Selçuk, Baroni orta sahası, yapmak yerine yapanı aramak üzerine şartlanmış robotlar gibi. Topa giden, "Ne yapayım?" değil, "Kime vereyim?" sorusunun cevabını arıyor kafasında. Elbette ayaklara inen bir "başkalaşma" yok. Enteresan olan, Plzen ekibi daha beter. Yani; topu kıranlar üzerine bir araştırma yapılsa, sahadaki on birlerden istemediğiniz kadar aday bulursunuz. Her zaman beterin iyisi vardır.
Gökhan Gönül ile farklılaştı Fenerbahçe. Önemli ataklar, üst standartlarda oynayan sağ bekinin estetiği ile tehlike hanesinin sahibiydi Fenerbahçe'de. Elbette Dirk Kuyt'un bitmeyen enerjisi ve koşuları ile tüm açıklarını da kapattılar. Emre, Meireles yok. Yani pas kalitesi yok. Salih de oyunda değil. Kocaman, tuzağa düşeceğine tuzak kurdu yoklar arasında. Topu Sow- Webo'ya taşıyacak, skoru böyle arayacaktı. Başardı da.

PLZEN'E FARKI ÖĞRETTİLER!
81'de F.Bahçe öne geçtiğinde, kalesinde yaşadığı tek gol tehlikesi, Volkan- Selçuk ikilisinin hatasıyla geldi. Buna karşın iki Kuyt, bir Sow şutu sabırlı oyunun meyvesi olarak istatistik dalında asılıydı. Bir nevi; çivi çiviyi söküyordu. En az rakip kadar mücadele eden, ama kalitesini rakibinin çok üstüne taşıyan oyuncuları ile Plzen'e "konuşmak ile yapmak" arasındaki farkı öğretti Fenerbahçe...
Avrupa yürüyüşünde bükülmez bilek haline gelen inançları ve yaptıkları acemiliklere rağmen dayanışmadan vazgeçmeyip, terlerini sakınmayan Fenerbahçeli oyuncuları tebrik etmek boynumuzun borcu. Umarız UEFA'dan bir sürpriz çıkar, Fenerbahçe taraftarı gurur duyacakları bu oyuncular ile tarihi günlerini yaşarlar.