Fenerbahçe'nin 2-1 kazandığı Monaco maçındaki oyunundan ziyade mücadelesini çok beğendim. Eksiklerine rağmen rakibi sahada durdurdukları gibi, gol fırsatları da yarattılar, kazanmayı bildiler.
Çok tecrübeli ve ne yaptığını bilen bir üçlü var defansta. Tecrübeleri ile en zayıf noktalarını bile kapatmayı başarıyorlar. Araya atılan toplar Fenerbahçe'nin en büyük problemi ama bunu özellikle Skrtel ustalığı ile önlemeyi başardı.
Yenilen gol bir acemilik. Zaten bundan başka pozisyon da vermediler. Bunları başarırken hücum planını da doğru kullanmalarının altını çizelim. Bu noktada çok eleştirdiğimiz Pereira'nın da hakkını verelim. Rakibin tandemindeki problemleri çok iyi tespit edip, bütün kurguyu o bölgeden işletti. Atılan gol de, kaçan pozisyonlar da iki stoperin hatalarından geldi. Fakat hücum potansiyelinin sadece Emenike'ye endekslenmesi de en büyük dezavantaj. Nijeryalı futbolcunun 'Sakatlandım' diyerek oyundan çıkmasından sonra da skoru korumak isteyen bir Fenerbahçe takımı seyrettik sahada.
Kazanmak önemliydi, başardılar. İyi mücadele önemliydi, ettiler. Rakibi tehdit etmek önemliydi, attılar. Ve rövanş için az da olsa avantaj sağladılar.
Bu tarzı ve duruşu sürdürebilecekler mi? Dikkat ederseniz sürekli isimlerden bahsettim. Yani performanslarla oynayan bir Fenerbahçe var. Tıpkı geçen sezonki gibi... Bu yüzden devamlılık endişesi duyuyorum ve güvenemiyorum.
