Maç başlıyor, herkesin kafasında; "Hollanda oyunu istediği gibi yönlendirecek, sağdan soldan aut çizgisine kadar inip, orta yapacak, ver-kaç yapacak, şut atacaklar" diye düşünceler var.
15 dakika geçiyor, 20 dakika geçiyor, yarım saat geçiyor bizim takım sahada istediklerini yapıyor. Hollanda takımı kendi istediği gibi değil, bizim istediğimiz gibi oynuyor. Veya biz Hollanda takımını bizim istediğimiz şekilde oynamaya zorluyoruz. Öncelikle "Portakal"lar kesinlikle oyunu yan çizgilere, daha da ileri giderek aut çizgisine taşıyamıyorlar. Hep göbekten hücum yapmaya çalışıyorlar!
İlk yarı bitip ikinci yarı başlıyor. Hollanda'nın oyununda bir değişiklik yok. Bu sefer telaş başlıyor. Topu ha bire karşıdan bizim defansın ortasına şişiriyorlar. Fakat 60. dakikadan sonra biz hücumda istediğimiz varyasyonları yapamıyoruz. Aslında burada Fatih hocanın iki şanssızlığı vardı. Birincisi; Serdar Aziz sakatlanıyor. İkinci şanssızlığı da ikinci yarı bu sefer Burak sakatlanıyor. O yorulan bazı oyuncuları değiştireceğine iki tane hesapta olmayan değişiklik yapıyor.
Aslında Burak dün uzun zamandır seyrettiğim en iyi Burak. Neden derseniz? Kendisine atılan bütün topları ya iyi yerlere devretti ya da rakip defansın arasında çok iyi saklayarak yani topu oyunda tutarak takımın ileri çıkmasını sağladı.
Aslında bu Hollanda'ya 60. dakikadan sonra daha diri hücumcularla gidebilseydik çok rahat gol bulurduk. Olmadı! Töre iyi işler yapıyor ama aynı Beşiktaş'ta oynadığı gibi çok can alıcı yerde topu arkadaşlarına vereceği yerde kendi kullanmaya kalktı. Belki de golleri engelledi. Şu net gözüktü: Robben, Hollanda Milli Takımı'nın yarısı. Çünkü hem kendi oynuyor hem de arkadaşlarını oynatıyor. Hollanda'da Sneijder kaptandı ama oyun kaptanlığını yapamadı.
Öne geçtik, psikolojik olarak her geçen dakika rakibi yıprattık ama bu tip maçlarda pozisyon bulamazsan 1-0 bitirme şansın zora kalır. Hele 90+2'de gol yersen, böyle yıkılırsın. Sahanın iyilerini saymaya kalksam birinci sıraya maçın hakemini koyarım.