Beşiktaş'ın işinin kolay olmayacağını düşünmüştüm. Çünkü Konyaspor'un orta sahada Ali, Mehmet Güven, Recep gibi pres yapan ve de başta Gekas olmak üzere golcü forvetleri vardı. Beşiktaş daha önceki iki seyircisiz maçında, gol atamamış ve puanlar kaybetmişti. Ama maç başladıktan 10 dakika sonra Beşiktaş'ın çok kolay kazanacağı belli olmuştu. Konyaspor, kontrollü anlayışla geride alan daraltıp rakibini set oyununa mecbur edip, oyunu tutup Fernandes ve Oğuzhan gibi devamlılığı olmayan yeteneklerin tehlikeli olacağı bölümü hasarsız atlatmak yerine tam tersini yaptı, her kazandığı topla takım halinde hücumu düşünüp geride büyük genişlik bıraktı. Üstelik iki ağır stoperle... Ve hırslı bir görüntü sergileyen Beşiktaş hiç zorlanmadan cezayı ilk 45 dak-i kada üç golle kesti.
Bilic'in ikinci yarıya sakatlıktan çıkan ve kart sınırında olan Fernandes'in yerine Necip ile başlayacağını, ilerleyen bölümde de sırayla Oğuzhan ve Almeida'yı çıkaracağını düşündüm. Ama aynı 11'le çıktı. Futbolda her zaman geçerli bir kural vardır. Motivasyonu kaybetmeyeceksin. Ama üç farklı galip takımın oyuncularının zihinsel olarak ne kadar kendilerine söylense de düşüşü engellemek mümkün olmuyor.
Beşiktaş ikinci yarının başında gol yedi. Sonra risk alan rakibi karşısında çok önemli gole yakın ataklar yaptı. Ama bunların hepsi harcandı. Bunun yanında ciddi kale önü tehlikeleri de yaşadı. Eğer bu tabloda fark bire inseydi beklenmeyen bir puan kaybı gündeme gelebilirdi. Maçın seyir zevki yüksek dakikası, Tolga'nın son dakikadaki mükemmel kurtarışıydı. Uğur Tütüneker'in ilk yarıdaki taktik anlayışı inanılmaz yanlıştı. Fizik gücü yetersiz Kabze'yi, Djalma'ya tecrih etmesi ve en verimli oyunculardan Mehmet Güven'i son 15 dakika çıkarması ise diğer yanlışlarıydı.

MAÇIN ADAMI: OĞUZHAN ÖZYAKUP