Hande Ataizi'nin Özel Hayatlar/ Private Lives adlı oyunda, Cihan Ünal'la sevişme sahneleri ve oyunun büyük bölümünde dekolte kılıklar, iç çamaşırları ile dolaşması, magazin basınımızı mal bulmuş magribiye çevirdi.
Bu ülkede magazin gazeteciliğinin nerde olduğunu çok iyi bildiğimden, üzerinde dahi durmadım. Sergilediği muhteşem oyunculuğun tadına dahi varamayan Hande'ye de "Sen bunları bilmiyor musun?..
Aldırma" dedim ama işe yaradığını sanmıyorum. Kız, muhteşem bir oyunculuk sergileyen kız hâlâ üzgün..
O ucuz magazincilere aldırmadım.. Ama devamlı okuduğum ve ciddiye aldığım üç yazı var ki, değinmem gerek..
İlki ve en önemlisi, sevgili dostum, Cumhuriyet'ten Sabah'a, ayni sayfaları paylaştığım, bu ülkenin duayen eleştirmeni Atilla Dorsay..
Atilla "Siz siz olun, bu Hande Ataizi gösterisini kaçırmayın" diye, Sezar'ın hakkını Sezar'a veriyor. Alkış tutuyor.. İtirazı hafiften oyuna.. "Biraz demode" diyor..
Noel Coward gibi bir dev yazarın, yazıp, Laurence Olivier ile baş rollerini paylaştığı oyunun ilk sahneye konduğu yıl 1930.. Ordan bakınca demode gibi görünebilir.. Ama değil.. Tam tersine.. "Özel Yaşamlar" asıl şimdi, tam da moda olması gereken bir oyun..
Bakın neden?.
Private Lives, 1930 ve devam eden yıllarda dünyanın en önemli tiyatrolarını dolaşırken kopan kıyamet neydi bilir misiniz?.
"Bu oyun eşcinselliğin sözcülüğünü yapıyor.."
1930'lar.. Eşcinsellik Türkiye gibi bir kaç ülke dışında suç. Amerika yasalarında hapis cezaları ve "Komünistler ve eşcinseller ülkeye giremez" diye madde var hatta...
Böyle bir ortamda eşcinsellik ancak simgelerle savunulur..
Coward'ı n oyunu niçin gizli eşcinselmiş peki?..
O günlerde kopan kıyametlere şöyle bir göz atalım.
Bir defa bu tür romantik, salon komedileri bir evlenme ile sona erer. Özel Hayatlar'ın sonunda evlenenler yok. Boşananlar çok.
İkincisi.. Oyunun baş rollerindeki çift geçinememiş boşanmışlar. İkisi de yeniden evlenmiş. Yeni eşleri ile geçinememişler ve birbirlerine dönmüşler. Ama gene geçinemiyorlar. Bu arada, yeni eşleri de bir araya geliyor, ama onlar da kavgaya başlıyorlar.
Yani.. Oyun diyor ki.. Karşı cinsler arasında mutluluk söz konusu değildir.. O zaman..
Dahası.. Oyun anlatıyor ki,. Normal ilişki dediğimiz şey, aslında normal değildir. Yani anormal diye bir şey yoktur.
Üçüncüsü.. Noel Coward'ın oyundaki abartmalı diyalog ve sahneleri, eski eşlerin abartılı halleri, normal olmayan şeylere ilgi ve aşkı gizliyor içinde, o devirde yapılan tartışmalara göre.. Yani anormal deneni savunuyor, üstü kapalı..
Peki bugün dünyanın sosyal gündeminin tepesinde ne var?.
Özel Yaşamlar, tam da günümüzde tartışılacak bir oyun değil mi?.
Cengiz Semercioğlu "Baby doll giymiş Hande Ataizi'yle, üzerine saldırmış Cihan Ünal'ın fotoğrafları her yerde.. Oyunun hiçbir esprisi kalmadı artık, izlemiş kadar olduk" diyor.
Sevgili Cengiz senin tiyatroya en önde oturup, sahnedeki genç ve güzel kadının frikiklerini izlemek için gittiğini bilmiyordum. Bu bir. İkincisi.. Oyuna sadece o sahneler için gidiliyorsa, gidemeyenlerin, mesela Hakkari'de oturanların günahı ne?.
Üçüncüsü.. Geçen gün senin köşenin hemen yanında yarım sayfa bir seks filminden söz ediliyordu. Sen bu ülkede, tiyatroya bu kadar büyük yer ayrıldığını gördün mü hiç?. Hande'nin dekolte sahneleri, bu ülke magazininde tiyatro gibi bir sanatı, onlarca yılda bir kez öne çıkardıysa, teşekkür etmelisin.
Cüneyt Özdemir'in niyeti aslında bana sataşmak, belli, ama durduk yerde Gencay Gürün'e haksızlık ediyor. "Oyun tutturma yolları" diye başlık attığı yazısında..
Gencay Hanım, Tiyatro İstanbul'u yıllardır harika oyunlarla taşıyor. Bir tekini izledin mi Cüneyt?. Hiç birinin seyirci sorunu olmadı. En son, Altı Haftada Altı Dans dersi 2 yıldır devam ediyor. Merak edip gittin, gördün mü?.
Gencay Hanımdan derhal özür dilemelisin. Bir ömrü, kültür ve sanata adayanları böyle kolay harcama hakkın yok. Özel Hayatlar, gene çok özel seçilmiş, çok özel ve çok güzel bir oyun..
Google'a gir.. Private Lives yaz.. 59 milyon başlık olduğunu görürsün. Öyle önemli bir oyun bu.
Hande Ataizi, magazin dünyasından parlak bir isim değil, birazcık meraklı olsan bilirdin, eğitimli, hem de Yıldız Kenter'in öğrencisi bir tiyatrocudur aslında.. İlk filmi Mum Kokulu Kadınlar'da Altın Portakal almıştır. O filmde de çıplak sahneleri özgürce oynamıştır. Özel yaşamı da özgürdür. Senin magazin basının sadece mini eteklerin, yırtmaçların ve dekolte göğüslerin peşindeyse ayıp Hande'de mi, meslektaşlarında mı, Cüneyt?.
Anne Hathaway, şu anda gösterilen Aşk Sarhoşu'nda çırıl çıplak ne sevişme sahneleri oynuyor.
Amerikan ciddi medyası, bu konuyu dile doluyor mu?. Senin konumunda bir Amerikan gazetecisi "Film tutturma yolları" diye bir yazı yazar mı acaba?. Oyundaki dekolte sahneler için "Sahneden malzeme ver ki, basına malzeme olsun" gibi, hem sanatçıya, hem de mesleğine "Mal" diyen bir yazar çıkar mı, Amerika'da..
"Hıncal Uluç'u çağırmayı unutma" deyişin foyanın ortaya çıkışı..
Hıncal tiyatroya çağrılmaz Cüneyt.. Gider.. 1955'ten beri hemen her oyuna gider.. Oyun seyretmek için Londra'ya, New York'a, Los Angeles'e gider..
Gidince de yazar. Kocaman kocaman yazar.. Başka kimse yazmadığı için, daha da büyük yazar.. Hıncal tiyatronun misyoneridir bu ülkede, anladın mı?.
Bugüne dek kaç oyuna gittin Cüneyt?. Tiyatro üzerine kaç yazı yazdın?. En uzun yazın Hande'nin, köşene bakılsın diye koyduğun fotoğraftaki gibi, iç çamaşırlı sahneler yüzünden mi?.
Hadi, yürü.. Başka kapıya!..