Öğleden sonra, evde yalnız, divana uzanmış gazetelerimi okuyorum.. Balkon kapısı tıkladı..
O saatte habersiz kimse gelmez.. "Allah allah" dedim.. Balkona yürüdüm.. Taner.. Elinde bir kese kâğıdı..
"Senin yumurtalar" dedi..
Bir sohbetimizde, Serpil'in Tuzla kahvaltılarından söz etmiş, "Harika yumurta yapar" demiştim..
"O hormonlu yumurta yenir mi, ben sana köy yumurtası getireyim" dedi.. "Benim bir adamım var, yıllardır getirir. Serpil Ablaya da götürsün.."
Salı toplantısına geldiğinde "Senin yumurtalara bayıldık" demiştim.
Sen kalk işi gücü bırak.. Gene bi dolu getir..
"Bunca yumurta ne olacak?. Daha ilk getirdiklerin bitmedi ki" dedim.. "Ercan bi oturuşta beş tane yer" dedi, kahkahayı basıp ve sonra "Araba kötü yerde bıraktım, duramam" dedi, fırladı gitti, gene balkondan..
Bu onu son görüşümmüş meğer..
Ankara dönüşü, hava alanında Ali Kocatepe'den mesaj geldi, telefonuma.. "Taner'i kaybettik.. Kalp krizi" diye..
50 yıl geçti gözümün önünden.. Ben federasyonun en genç üyesi.. O, 200 metrenin yeni şampiyonu, rekortmeni.. Öyle tanışmıştık, 60'lı yılların başında.. Beraber Sofya'ya Balkan Oyunlarına gitmiştik..
"Yarın iyi temsil edeceğim formamı, merak etme" demişti bana, genç İzmirli..
Etti de.. Finale kaldı. O devirde o rakipler arasında final koşması bile başarıydı. Final başladı. O zaman kulvarlar altı kişilik.. Virajı dönüyorlar.. Taner Demir en arkada.. En arkada da bitirdi.. Yarıştan sonra yanıma geldi..
"Nasıl ama" dedi..
"Bulgar'ı, Yunan'ı, Romen', Yugoslav'ı nasıl önüme kattım, kovalaya kovalaya buraya kadar sürdüm.."
Çok başarılı işadamı oldu. Büyük işler yaptı. Spora hep sahiplendi. Ankaragücü Başkanlığı yaptı hatta bir ara..
Bizim salı gurubunun en neşeli, görünüşte en sağlıklı adamıydı.. Ama..
Ama.. Hayat işte bu..
Yumurtaları el sürülmeden dolabımda dizili duruyor..
Şimdi ben, bu yazıya noktayı koyup, onun cenazesine gideceğim!.