Dün benim şikayetim vardı ana gazetede, tüm kanallara.. "Niye programlar değişmedi?. Niye bir Robin Williams filmi konmadı" diye.. Yüksel Aytuğ'un TRT'ye teşekkürü vardı, Günaydın ekinde.. Programı değiştirip hem de Ölü Ozanlar Derneği'ni o gece yayına koydukları için.. Gazeteye geldim, DSmart'tan sevgili dostum Başar aradı.. Meğer onlar da hemen bir akış değişikliği yapmışlar ve Klasik Filmler kanalına o gece "Balıkçı Kral" filmini koyup, önüne de bir Robin Williams özel programı eklemişler..
Şimdi hem TRT'den, hem de D- Smart'tan özür dilemem gerek..
Diliyorum da..
Amma!..
Bugün, dünyanın en önemli mesleklerinden birdir, Public Relations.. Yani PR.. Yani Halkla İlişkiler..
1967 yılında Cüneyt Ağabeyin Delta ajansında PR Müdürü olarak işe başladığımda, Amerika'da PR sorumlularının Genel Müdür Yardımcısı düzeyinde olduklarını öğrenmiştim. O kadar önemliydi iş..
Bugün bizde PR deyince akla, mini etekli, manken fizikli genç kızlar geliyor..
Onlar bir bülten getiriyor, anında çöpe giden.. PR, "Bu işi kime şimdi duyurursam, o da anında duyurur" diye düşünen, o kişiyi tanıyan ve bir telefonda ulaşabilen kişinin işidir. 3 otuz paraya çalışan mini eteklinin değil, çok iyi para ödenmesi gereken bir ustanın, yani..
TRT'nin ve D- Smart'ın başarılı basın danışmanları, işini bilen PR uzmanları olsaydı, bugün hemen herkesin evindeki televizyonda yüzlerce kanalı olan televizyonlar varken, karanlıkta göz kırpmaz, "Ben yaptım, oldu" diye kendi kendilerine tatmin etmez, PR'cıları ile bir toplantı yapıp "Biz bu filmleri en erken hangi güne koyalım ki, siz de duyurmuş olun" sorusunun yanıtını ararlardı.
Değişiklikler ona göre yapılır, tüm kamuoyuna duyurulur ve meraklıların o saatte ekran başında olmaları sağlanırdı.. İngiliz Sky TV'nin, on Robin Williams filmi göstereceğini bilen ve yazan benim mesela, TRT ve D-Smart'ın yaptıklarından haberim yoksa, kabahat kimin, sizce?.
