Giriş Tarihi: 02.12.2015 15:56
Güncelleme Tarihi: 18.01.2018 11:33
Emevî Hanedanı'nın kurucusu ve birinci Emevî halifesi olan Muâviye bin Ebu Süfyan'ın oğlu olarak Şam'da dünyaya geldi. Annesi Ben-i Kelp kabilesinden Maysun adlı kültürlü bir kadındı. Muâviye, Maysun ile anlaşamadı; bu sebeple Maysun küçük yaştaki oğlu Yezid'i de yanına alarak kabilesinin yanına geri döndü. Çocukluğunu annesiyle geçiren Yezid, ondan şiir ve edebiyât zevki aldı. Yezid, gençlik çağına gelince babasının yanına döndü. Gençliğinde de iyi bir eğitim aldı.
Bizans'a yapılan seferlere katıldı ve 669'daki birinci Emevî İstanbul kuşatmasında komutan olarak bulundu. Muaviye, ölümünden hemen önce, 679 yılında, Hüseyin ve Abdullah bin Zübeyr'in karşı çıkmasına rağmen oğlu Yezid'i halife ilan etti ve kendisine biad edilmesini istedi.
Yezid'in halifeliğine karşı çıkılmasının en önemli sebepleri olarak, hilafetin verasete dönüşmesi endişesi ve Arap siyasi gelenekleri gösterilmektedir. O dönem Arap siyasi geleneklerine göre liderler genellikle yaşlı, tecrübeli ve nüfuzlu kimseler oluyordu ve Yezid, bu vasıflara haiz değildi.
I. Yezid daha nispeten gençken (38 yaşında) Şam'ın Hevran köyünde bir av partisi tertiplenmişken bir av kasrında hiç beklenmedik bir şekilde öldü. Üç buçuk yıl halifelik yapmıştır. Oğlu II. Muaviye yerine halife oldu.