20'lerin sonuna gelmişim de haberim yokmuş! Kocaman bir 29 ile karşı karşıyayım… Diyeceksiniz ki: 'Daha yolun başındasın'… Yok be canım, hiç de kolay değil. 30 yaş sendromu kapıda. Bir şeylere geç mi kaldım? Başardım mı, yoksa yerimde mi sayıyorum?.. Sorgu dolu bir yaş, 30 dedikleri. Bunun da adı '30 yaş sendromu' gençler… Şehirli insandaki en büyük salgın! Bu salgının en büyük belirtisi de yaş küçültme durumları. Bir-iki yaş geriye gitmeler, kasedi başa sarmalar… O zaman ne yapmalı; ergenlik yaşını fazla uzatmamalı, üniversite, mastır ve kariyeri fazla ertelememeli, sorumluluk altına girmekten kaçıp 20'leri tüketici geçirmemeli… Aksi halde toslarsın 30 yaş duvarına; bir de bakmışsın kendini tasarlayamamışsın, pek gecikmişsin hayata… Birçoğuna göre de 30 yaş, arada kalmak sanki… Orada öyle sıkışıyorsun. Mahalle baskısı ile gelen zorlamalar da cabası! 'Evlensene oğlum!', 'Bak bir baltaya sap olamadın, adam gibi bir iş bulsana!', 'Akranların çoluk çocuğa karıştı, sen hâlâ sokaklardasın...' Say say bitmez!
Durun yahu, çok da korkmayın; bunu atlatmanın yolu var, yormayın kendinizi… 35'i var, 40'ı, 50'si var… Sendrom istedikten sonra yaratması an meselesi… Bir de iyi yönünden bakalım, sendromu şöyle bir atlatalım… 30'a geldin; kendini daha iyi tanıyorsun, aslında arzularını, beklentilerini anlıyorsun, nasıl bir ilişki yaşamak istediğini, erkekliğini, kadınlığını keşfediyorsun... Huysuzluğunla yüzleşiyorsun, arızalarını fark ediyorsun… Aydınlanıyorsun yahu, rahatlıyorsun! Kendin için yapmaya başlıyorsun ne varsa. Ee işte o zaman diyorsun 'Tatlıymış bu 30 aslında…' Şimdi ben spora başlıyorum, daha çok su içip yüzümün, bedenimin kıymetini biliyorum… Hazırım 30, dilediğin gibi gel! Şimdi sen düşün 30'da ne yapmak istediğini okur kardeş…
