Her şeyin yasak olduğu Kuzey Kore'den bu kez çok farklı görüntüler geldi. Kuzey Kore son derece dışa kapalı bir ülke. Saçları devletin belirlediği modeller dışında kestirmek, yabancı dizi izlemek, kot giymek gibi aklınıza gelecek pek çok şeyin yasak olduğu biliniyor. Reuters muhabiri James Pearson ve The Economist'in eski muhabirlerinden Daniel Tudor, Kuzey Kore hakkında ela aldıkları North Korea Confidential adındaki kitap ilginç bilgiler veriyor. Kadınların renkli, parlak giysiler giymeleri yasak. Saç boyatmaları da. Kot giymek de yasak. Fakat satın almak yasak değil. Genelde Japonya'dan 100 kiloluk paketler halinde alınan giysiler, Kuzey Kore'nin moda bölgesi Chongjin'de satılıyor. Örneğin Coca-Cola'nın aslında o kadar da ulaşılmaz olmadığını, hükümetçe yasak ilan edilen kotun rahatça bulunabildiğini ve yalnızca devlet propagandası yapan kanalların aksine komşuların, arkadaşların birbirleriyle yabancı dizi ve filmleri değiş tokuş ettiklerini yazıyor. Ülkede bira dışında alkollü içecekler çok pahalı. Hemen tüm kadınlar evde içki yapmayı biliyor. Evde yapılan içkiye nongtaegi deniyor. Genellikle mısır, ginseng ya da meyvelerden yapılıyor. Yasak mı? Evet fakat önüne geçilmesi imkansız. Kuzey Kore'de yabancı film ya da dizi izlemek cezaya tabi. Yasal olarak sadece Kore Merkez Televizyonu KCTV, Kore eğitim ve kültürel kanalı izlenebiliyor. Ancak bu kimsenin yabancı film izlemediği anlamına gelmiyor. Örneğin Güney Kore'ye yakın bazı evlerde bu ülkenin devlet kanalı KBS izleniyor. Çin ve Güney Kore televizyonlarını izleyebilmek için de pek çok çözüm bulmuşlar. Bu yollardan biri, kanalların sinyallerini illegal olarak ayarlamak. İkincisi DVD ve USB'ler. DVD'nin modası 2010'dan beri geçti çünkü USB'leri değiş tokuş etmek, saklamak çok daha kolay. Çinli ve Koreli karaborsacılar Amerika, Güney Kore ve Çin filmlerinin ticaretini yapıyor. Kuzey Koreliler de perdelerini örtüp, kapılarını kapayıp arkadaşları ve aileleriyle yabancı filmler, diziler seyrediyor. En çok da sonu mutlu biten, kötülerin cezasını bulduğu, iyilerin sonunda üzülmediği dramalar. Yabancı film sirkülasyonunun artması devletin kontrolüne de zeval getiriyor. 90'larda devlet dışında bir bilgi alma kaynağı olmadığı için işler çok daha kolaydı. Örneğin eskiden Kuzey Korelilere, Güney Kore'nin onlardan çok daha yoksul olduğu söylenirmiş. Ancak artık herkes Güney Kore televizyonlarını izleyebildiği için artık buna pek inanmıyorlar.