İzmir depremi sırasında canlı yayınlarda ağlayan muhabir ve spikerleri yerden yere vurdular. Neymiş efendim, habercilik soğukkanlılık gerektirirmiş, haberci duygularını kontrol etmek zorundaymış, asla ağlamazmış. Bütün bunlar, vicdanlardan reyting sağmak adına yapılan ajitasyonmuş...
Şimdi bulundukları plazaların camlarından dışarı bakarak bunları yazıp söyleyenlere soruyorum: Siz hiç deprem enkazında bulundunuz mu? Ben bulundum. 1999 Marmara Depremi'nde bir akrabamın Avcılar'da bulunan evini kontrol etmek için bölgedeydim. Yol kenarında yıkılmış bir apartmanın enkazında kurtarma operasyonu vardı. Belki yardımım dokunur diye oraya koştum. Gerçekten de insan gücüne ihtiyaç vardı. Zemin katında oto galerisi yapmak için kolonları kesilen bina un ufak olmuştu. Açılan bir hayat koridorundan kapıcı dairesine ulaşılmaya çalışılıyordu. Elden ele molozları tahliye etmek için elimde kova ben de o dehlize girdim. Kokusu burnumda, beton tozunun çapağı hâlâ gözlerimde sanki. Yanımdan çıkartılan cesetlerin bembeyaz yüzlerini unutamıyorum.
Şimdi söyleyin bana: 3 gün boyunca gözünü kırpmadan bu sahneleri yaşayan muhabir, 65 saat sonra kurtarılan Elif'e, 91'inci saatin sonunda hayat bulan Ayda'ya ağlamasın da ne yapsın? Bizler ekran başında gözyaşına boğulurken, enkazın yanındaki yorgun muhabir, evindeki küçük kızını hatırlayıp empati kuran sunucu nasıl buz gibi soğuk, taş gibi donuk kalsın?
Vicdanı, merhameti olmayandan haberci de olmaz. O dediğiniz haberciliği ancak Japonların icat ettiği robot spiker yapar...
Ağlayın haberci dostlarım, utanmayın, ağlayın... Elif'e, Ayda'ya ağlamayanın kanı kurusun...
Bu iki Türk'e madalya verilmeli
Recep Tayyip Gültekin ve Mikail Özen... İsimlerini hatırlamakta güçlük çekebilirsiniz ama şu sıralar Avrupa bu iki ismi ezbere biliyor. Avusturya'da DEAŞ'ın üstlendiği kanlı saldırıda hayatları pahasına teröriste engel olan ve polisin işini kolaylaştırarak daha büyük bir katliamın önüne geçen iki kahraman Türk genci.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, biri adaşı olan iki genci olaydan sonra telefonla arayıp, onları Külliye'ye davet etti. O ziyaret için naçizane bir önerim olacak: Her ikisine de milletimiz adına birer kahramanlık ve şeref madalyası verilmeli. Çünkü yaptıkları sadece bir teröriste engel olmak, hayat kurtarmak değildi. Onlar, Avrupalı tarafından sürekli karalanmaya çalışılan Türk'ün adını temize çektiler. Bugüne kadar adımızı ısrarla DEAŞ'ın yanında anmak için özel çaba gösteren, Terör-İslam-Türkiye üçgeni hedefiyle sürekli algı operasyonuna girişen Batı'ya en güzel cevabı bu iki kahraman Türk genci verdi. Bu yaptıklarıyla, bizim yıllardır anlatamadığımızı tüm Avrupa'ya 5 dakikada anlatıverdiler.
Sizce de madalyayı hak etmiyorlar mı?
Helal sana Müge, bir kez daha...
Müge Anlı Dostları'nın bağışlarla parasını topladığı, Kızılay'ın desteğiyle oluşturduğu mobil aşevleri, son zamanlardaki tüm afetlerde olduğu gibi bu kez de İzmirlilerin imdadına yetişti. Yemek alan bir kadın, "Ben de o kampanyaya bağışta bulunmuştum. Şimdi sanki kendi mutfağımdan yemek alıyormuş gibi hissediyorum" diyordu. Bir televizyon programcısı için bundan değerli bir ödül olabilir mi?
Geçen hafta sonu çağrıda bulunulmadığı halde 2868'e Müge yazıp 10 lira bağışta bulunanlar sayesinde 3 milyon lira toplanıvermişti. Hafta içinde bağışlarla bu rakam toplamda 20 milyon liraya yaklaştı.
Vallahi Müge parti kursa iktidar ortağı olur, adaylığını koysa cumhurbaşkanlığına oynar...
Gaf kürsüsü
Halk TV'de program yapan sunucu Özlem Gürses, Covid-19 testinin sonucunu almadan canlı yayına çıkınca büyük tepki topladı.
Zap'tiye
ABD'li turizm şirketi, Titanik'in enkazına bir milyon liraya tur düzenlemiş. Amerikalılar enkaz görmek için niye o kadar para veriyorlar ki? Etraflarına baksalar, Trump'ın batırdığı ülkenin enkazını bedavaya görebilirler.
Ne dememiş?
Donald Trump'ın eşi Melanie, "Kime oy verdiniz?" diyen muhabirin sorusunu yanıtsız bıraktı. (Bazen hiçbir şey söylememek, çok şey söylemek demektir)
