Yerli Jamie Oliver'ımız Arda Türkmen ile bir dönem çok yakındık. Çok çalışır, mekanları arasında mekik dokur, TV programı için çekim yapar, bisikletine biner disiplin patlaması yaşardı. Arda'nın örnek alınası bir iş yaşamı vardı; gece hayatında görünmez, eller havaya takılmazdı çünkü kafası hep işle doluydu. Yan yana geldiğimizde mevzu hep yeni projelere bağlanırdı. Arda önce uzun bir seyahate çıktı; saçına, sakalına aklar düşmüş, o efendi çocuk halinden eser kalmadı, ruhu özgürleşti adeta. Kendi tabiriyle 'jöleli fiyakalı hali'nden uzaklaşmıştı; yüzlerce kilometre yürüyerek, dağ taş tırmanarak Patagonya'yı keşfetmeye, Perito Moreno buzullarından fotoğraflar paylaşmaya başladı. Sonra İstanbul'a döndü. Bebek'teki popüler bir mekanda videolarını gördüm; eline mikrofonu almış sahnede şarkı söylüyor, dans ediyordu. Şaşırdım ama çok da hoşuma gitti. Belli ki başka bir kafaya geçiş yapmış, özgürleşmiş, çalışkanlığının yanına başka keyifler ve zevkler eklemiş. Bu Arda'yı çok sevdim; bu aralar ben de onunla aynı evreden geçiyorum. Siz de hafifleyin; rekabetten ve kazanma hırsından uzaklaşın.