Ayakkabı boyacılığı ve lostra kültürü Tanzimat sonrası Anadolu topraklarına İtalya'dan göçen, ilk önce İstanbul'un uğrak mekanlarında Cumhuriyetle birlikte ülkedeki pek çok metropol kentten başlayarak şehirlere yayılmış bir kültür. Pek çok insan hala bugün ayakkabılarını kendileri boyamak yerine bir boyacıda boyatmayı tercih ediyor. Kırıkkale'nin Hüseyin Kâhya Parkı'nda ise sıra sıra ayakkabı boyacıları müşterilerini bekliyor.
Parktaki boyacıların en eskisi ise 89 yaşındaki Salih Saçal. 1951 yılında ayakkabı boyacılığına başlayan Saçal, o günden bugüne ekmeğini ayakkabı boyacılığından kazandığını söyledi. Adnan Menderes yönetimi zamanındaki anılarından bahseden Saçal, "O dönemlerde 15 kuruşa, 25 kuruşa ayakkabı boyuyorduk. Tabii o günden bugüne çok şey değişti. O günün insanı daha sade şeyleri tercih ederdi. El yapımı özel dikilmiş kunduralar giyerlerdi, derisi de karışım olmazdı, saf deri olurdu. Bugün insanlar ayakkabılarını yaptırmıyorlar, mağazalardan satın alıyorlar. Tabii satın alma olunca karışım oluyor, derinin yanı sıra naylon da giriyor. Boyadığım ayakkabılar eskisi kadar iyi parlamıyor. İnsanlar eskiden daha çok beyaz, siyah, kahverengi ve lacivert tercih ederdi. Şimdi çeşit çeşit renkte ayakkabılar var" dedi.
BU İŞTEN 5 ÇOCUK YETİŞTİRDİ
Beş çocuğu olan Saçal, çocuklarını ayakkabı boyacılığından kazandığıyla yetiştirmiş ve yuvalarını kurmalarına yardımcı olmuş. Bugün yaşı sebebiyle eskisi kadar yoğun çalışamadığını belirten Saçal, yaptığı işten günlük 30 lira civarı kazandığını söyledi. Bunun haricinde Saçal, geçimini sağlamak için 65 yaş üstü güvencesi olmayan vatandaşlara verilen 3 aylık maaştan da faydalandığını sözlerine ekledi.
