Bir dağın zirvesine ulaştığınızda, ki bu benim için 'Oprah Show'du; hiçbir endişeniz olmuyor. Bu noktada iki seçeneğiniz var; ya dağın tepesinden aşağı iner ve günlerinizin geri kalanını zirvede zamanın ne kadar güzel olduğunu hatırlayarak geçirirsiniz ya da kendinize başka bir hayal yaratır, ileriye bakar, gözünüzü başka bir dağa diker ve yeniden tırmanmaya başlarsınız. OWN'un yayın hayatına başlaması son derece zor bir süreç oldu. Ben ve ekibim, reyting oranı düşük programlarla boğuşuyoruz. Seyircimin, otomatik olarak OWN kanalını izleyeceğini varsaymak gibi bir hataya düştüm ve bu seyircilerin önemli bir bölümünün kablolu yayını olmadığını göz önünde bulundurmadım. Şimdi düşünüyorum da; yeni bir zirveyi hedeflemeden önce, keşke biraz aşağıya inseydim. Benim için cesaret; sınıra gelmek demek. Olduğum yer ile gitmek istediğim yer arasındaki uzaklığı görmek, ki bu gerçekten büyük bir mesafe. Şimdiye kadar aldığım tüm kararları kalbimle verdim ve bu da markayı yarattı. Bir marka olma fikrine hep karşı olmuştum. 'Marka değil, bir insanım' diye düşünüyordum. Fakat artık bunu kabulleniyorum. Çünkü bu marka aslında benim değer verdiğim her şeyi simgeliyor. Sabahları 5.45- 06.00 gibi kalkarım. Kahvaltım; böğürtlen, yarım muz, fındık sütü ve protein tozundan oluşur. Sonra egzersiz yaparım. Egzersizin ardından ya seyahat, ya da kanalın yöneticileriyle telefon konuşmaları yaparım. Benim en büyük zevkim, banyo yapmak. Banyo, benim için bir hobi gibi. Köpükler, kristaller, lavanta sütleri ve mumlarla değişik deneyimler yaratmaya bayılıyorum. Bazen küvette uyuyakaldığım bile oluyor.
'OPRAH'S NEXT CHAPTER'I 3.5 MİLYON KİŞİ İZLİYOR
'Oprah's Next Chapter' isimli programımda; Rihanna, Kim Kardashian ve Whitney Houston'ın ölümünden sonra kızı Bobbi Kristina gibi magazin basınının en popüler isimlerini konuk ettim. Program, haftada 3.5 milyon seyretme oranı ile kanalın genç tarihinde görülmüş en yüksek reytingi aldı.
Televizyon izlemiyorum. Bunun için kendimi zorlamam gerekiyor. Sadece önemli şeyleri seyrediyorum.
Bir üçleme olan 'Fifty Shades of Grey' romanlarının hepsini internetten indirdim. Bunları büyük bir keyifle okuyabilecekken, kendime ayırdığım zaman kısıtlı olduğu için devamlı şöyle düşünmekten kendimi alamıyorum: Hadi hikaye anlatmayı bırak da eğlenceli kısım gelsin artık!
Güney Afrika'da kurduğum kız okulundan mezun olan yedi öğrencimi, Amerika'daki kolejlere yerleştirmeye çalışıyorum.
SİNEMA FİLMİNDE OYNAMAK MİNİK BİR TATİL GİBİYDİ
Oyunculuğa başladım; Lee Daniel'ın bu sene içinde gösterime girecek olan yeni filmi 'The Butler'da rol aldım. Bu filmde oynamak, benim için minik bir tatil gibiydi.
Oyunculuğun ne olduğu konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu! Olayı yeni yeni kavramaya başlıyorum. Çok şaşkınım. Düşünsenize; bunca zamandır yanlış yapıyormuşum!
Nicole Kidman'ın oyunculuk koçu Susan Batson'la çalışıyorum. Bu, hayatımda gördüğü en iyi terapi! Bir defasında beraber çalışırken bir anda hüngür hüngür ağlamaya başladım. Aklıma 20'li yaşlarımdaki erkek arkadaşım gelmişti; pislik!
Oyunculuk yorucu ve heyecan verici. Cenaze sahnesini çekerken o kadar yorulmuştum ki, evde ışıkları bile kapayamadan kendimden geçmiştim.
HER GÜN ÇİFTÇİLİK YAPAMAM
Hawaii'deki çiftliğimde yetişen organik sebze ve meyveler her perşembe toplanıyor. Bağımdaki üzümlerden şıra yaparken kendime şöyle sordum: "Bunu her gün yapmaktan mutlu olur muydun? Domateslerinin ne kadar büyük olduğuyla ilgili sohbetler etmek seni mutlu eder miydi?" Cevap; tabii ki "Hayır"!
