3 Şâban 819'da (26 Eylül 1416) Kudüs'te doğdu. Ebû Uzeybe künyesiyle tanınan üvey babası ve hocası Muhammed b. Ahmed b. Haccî'ye (Sehâvî, VI, 301) nisbetle İbn Ebû Uzeybe diye anılır. Ebü'l-Yümn el-Uleymî ise onun İbn Zevceti Ebî Uzeybe olarak tanındığını söyler (el-Ünsü'l-celîl, II, 524). İbn Şeref el-Makdisî, Abdüsselâm b. Dâvûd el-Kudsî ve Ebü'l-Abbas el-Kudsî'den dinî ilimleri tahsil etti. Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Yahyâ el-Kıbâbî, Âişe el-Hanbeliyye, İbnü'l-Cezerî ve Ebû Bekir el-Halebî de hocaları arasında yer alır. 834'te (1431) hacca gitti. Mekke ve Medine'deki bazı âlimlerle görüştükten sonra Kahire'ye geçti. Burada İbn Hacer el-Askalânî'den bir kısım eserleri okudu; Şerefeddin es-Sübkî, Zeynüddin ez-Zerkeşî, İbn Nasrullah ve Nâsırüddin Muhammed b. Hasan el-Fâkūsî gibi hocalardan da istifade etti. Dımaşk'ta Takıyyüddin İbn Kādî Şühbe ile tanıştı. Ondan başta tarih olmak üzere çeşitli alanlarda eser yazma izni aldı. Salâhiyye Medresesi'nde bir süre fıkıh dersleri verdi. 15 Rebîülâhir 856'da (5 Mayıs 1452) vefat etti ve Bâbürrahme'deki Ali el-Erdebîlî Camii'nin hazîresine gömüldü. Sehâvî, İbn Ebû Uzeybe'nin tarihe düşkün olduğunu, fakat titizlik göstermediğini söyler. Bununla birlikte ondan faydalanmış ve nakillerde bulunmuştur.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi