10 Şâban 710 (2 Ocak 1311) tarihinde Dımaşk'ta (veya Halep) doğdu. Öğrenimini Dımaşk'ta ve babası Zeynüddin Ömer'in muhtesip olduğu Halep'te tamamladı. Edebiyat ve şiire büyük bir ilgi duyduğu için İbn Nübâte el-Mısrî ile diğer bazı ediplerden ders aldı ve zamanının ileri gelen âlimlerinden hadis dinledi; kendisinden de çeşitli kişiler hadis rivayet etmişlerdir. İlmî seyahatleri sırasında Kahire, İskenderiye, Kudüs ve Halîl'i, hacca gidişlerinde de (733/1333; 739/1339) Hicaz'ın önemli şehirlerini ziyaret etti. Dımaşk, Trablusşam ve Halep'te hocalık yaparak birtakım dinî ve idarî görevlerde bulundu. Öğrencileri arasında Sıbt İbnü'l-Acemî, Ebü'l-Velîd İbnü'ş-Şıhne ve Alâeddin İbn Hatîb en-Nâsıriyye zikredilebilir. Halep Emîri Şerefeddin ile birlikte Suriye'nin başlıca şehirlerini dolaştı; 755'te (1354) Trablusşam'a gitti ve Memlük Valisi Seyfeddin Mencek en-Nâsırî tarafından iyi karşılandığı için iki yıl kadar burada kaldı. 759'da (1358) Mencek'in vali tayin edildiği Dımaşk'a uğradı; âlimlerin büyük ilgi göstermesi üzerine üç yıl da orada kaldı. Halep'e dönünce kadı nâibi, sır kâtibi nâibi ve inşâ kâtibi olarak görev aldı. Hayatının sonlarına doğru bütün görevlerinden ayrıldı ve kendini eserlerini yazmaya verdi. 21 Rebîülâhir 779'da (27 Ağustos 1377) Halep'te vefat etti. İbn Hacer el-Askalânî onun faziletli, zeki ve güvenilir bir kimse olduğunu söyler. Kendisi gibi İbn Habîb diye anılan oğlu Tâhir de tarihçi idi.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi