Onun Mekke ile Yemen arasında yaşayan Serât ahalisinden olduğu (İbn Sa'd, VII, 400), Hakem b. Sa'd b. Himyer soyundan geldiği de (İbn Hacer, I, 413) belirtilmektedir. Kabilesine yapılan bir baskında esir alındıktan sonra Medine'de köle olarak satılan Sevbân'ı Resûl-i Ekrem satın alıp âzat etti, ardından isterse ailesine dönebileceğini veya yanında kalabileceğini söyledi. Sevbân, Resûlullah'ın yanında kalmayı tercih etti ve kendini onun hizmetine adadı. Seferlerde de Hz. Peygamber'den ayrılmayan Sevbân bütün gazvelere onunla birlikte katıldı. Suriye, Filistin ve Mısır'ın fethinde bulundu. Hayatının ilerleyen dönemlerinde önce Remle'ye, daha sonra Mısır'a, en sonunda Humus'a yerleşti. 54 (674) yılında bu şehirde vefat etti. Onun Mısır'da öldüğüne dair rivayet kabul görmemiştir. Remle'de, Mısır'da ve Humus'ta birer evinin olduğu, Humus'taki evini buraya gelen hemşerilerine tahsis ettiği belirtilmektedir (Zehebî, III, 16). Kendini Hz. Peygamber'in ev halkından kabul eden Sevbân, bir gün Resûlullah'ın aile fertlerine dua ettiğini görünce kendisinin de Ehl-i beyt'ten olup olmadığını sormuş, Resûlullah da ona, yöneticilerin veya başkalarının kapısını bir beklentiyle çalmadan ve kimseden bir şey istemeden yaşayabilirse Ehl-i beyt'ten sayılabileceğini söylemiştir (İbn Hacer, I, 413). Sevbân daha sonraki hayatında zühde yönelmiş ve kimseden bir şey beklememiştir. Hz. Âişe onun zühd hayatını insanlara örnek olarak gösterirdi (Belâzürî, I, 481).
Sevbân siyasî ve idarî işlerden uzak durur, fakat yeri geldiğinde idarecileri uyarmaktan çekinmezdi (Müsned, V, 280-281). Daha çok ilimle meşgul olmuş, Hz. Peygamber'den 127 (Ekrem Ziyâ el-Ömerî, s. 83) veya 128 (İbn Hazm, s. 60) hadis nakletmiştir. Sahâbeden Şeddâd b. Evs, tâbiînden Cübeyr b. Nüfeyr, Ma'dân b. Ebû Talha, Ebü'l-Hayr el-Yezenî, Ebû Esmâ er-Rehabî, Ebû İdrîs el-Havlânî, Ebû Seleme b. Abdurrahman, Hâlid b. Ma'dân ve Râşid b. Sa'd kendisinden rivayette bulunmuştur. Hadislerinin bir kısmı Kütüb-i Sitte'de ve Ahmed b. Hanbel'in el-Müsned'inde yer almıştır. Abdullah Muhammed Şüfey', onun el-Müsned'deki rivayetlerini Dirâsetü merviyyâti'ṣ-ṣaḥâbe: Sehl b. ʿAbdillâh es-Sâʿidî ve'l-ʿİrbâḍ b. Sâriye ve S̱evbân mevlâ Resûlillâh ṣallallāhu ʿaleyhi ve sellem fî Müsnedi'l-İmâm Aḥmed b. Ḥanbel adlı yüksek lisans tezinde incelemiştir (1404, Câmiatü Ümmi'l-kurâ külliyyetü'ş-şerîati'l-İslâmiyye). Şîa'nın bazı ricâl kaynaklarında kendisine yer verilmesi (bk. bibl.) Şiîler'in de Sevbân'a önem verdiğini göstermektedir.
Kaynak: TÜRKİYE DİYANET VAKFI İSLAM ANSİKLOPEDİSİ