Yazarlar F.Bahçe-SB Elazığspor maçını yorumladı

Rıdvan DİLMEN: İLK 45'İN BEDELİ

Belki futbol tarihinin en enteresan ligini yaşıyoruz. 70 puanı bulan garanti şampiyon olur. Hatta 70'in altı bile şampiyonluğa yetebilir. Bence 70'i en fazla bir tane takım bulabilir. Herkes maç kaybediyor, puan kaybediyor. Ve rakiplerinin puan kaybettiği gün Fenerbahçe de özellikle ilk yarıda çok kötü oynayarak puanları kaybediyor. İlk yarıda Elazığ takımı iyi top oynadı. İki de gol buldu.
İlk yarının son 15 dakikası yaslandılar. O bölümde de pozisyon vermediler. İkinci yarının başında iki takım da 10 kişi kalınca Fenerbahçe genelde doldur boşaltla yüklenmeye başladı. Karşısında Elazığ'dan bir tehlike yemedi. İki gol, 4-5 tane de karambolden pozisyon buldu.
Maçın son 40 dakikası zaten organize futbol hiç yoktu. Beraberlik golünü bir duran toptan kafayla bulan Mehmet Topal, ikinci yarının ortalarında yine kafayla net bir gol kaçırmıyştı. En azından bu maç için iki takıma da yaramayan bu gol skoru belirledi.

KULAĞINI TERSTEN TUTTU
Fenerbahçe kulağını tersten tutmaya çalıştı. Maça iyi başlamadı. 2-0 geriye düştükten sonra çevirmeye uğraştı. Ama maça önde baskıyla başlasa kulağını doğru taraftan gösterebilirdi. Kupada ilk maçı deplasmanda kazanmış, rövanşı evinde oynayan bir takım gibi başladı Fenerbahçe... Al-veral, stoperler geride birbirlerine, sonra kaleciye, sonra tekrar stoperlere... İlk yarıdaki bu durgun futbolun bedelini Fenerbahçe iki puan kaybederek ödedi. Fenerbahçe'nin ana problemi bu. İçeride, dışarıda düşük tempoyla başlıyor. 1461, Bursa ve Elazığ... Üç maçta da rölanti oyunu bırakıp tempo yapınca son bölümdeki gollerle skoru değiştirdi.
Yüksek toplarda Bilica ve Sedat'ın Sow ve Semih'e üstünlük sağlamaları lazımdı. Hep sektirdiler topları... Ribaundları da hep Fenerbahçe aldı. Elazığ'ın sonlarda fizik olarak düştüğünü ve baskının arttığını gördük. 2-0'dan sonra yaslanmanın, hücuma çıkmamanın bedelini iki puan bırakarak ödediler.
Kırmızı kartlar haklıydı. 10'a 10 oynamak, 11'e 11'den daha avantajlı oldu Fenerbahçe için...

Gürcan BİLGİÇ: Kırık kalpler diyarı

Üst üste gelen iki kupa galibiyeti sonrasında, zirvedeki takımların puan kaybıyla bir ivme yakalanmıştı. Bunu taçlandıracak maçtı dün geceki...
Aykut Kocaman'ın kapısını aşındırıp, "Sana söz" diyenler sahadaydı.Verdikleri sözü tutma şekillerini bir kez daha gördük. Aykut Hoca güvenip yola çıktıklarıyla şemsiyeyi tersine çevireceğini düşünüyordu ama, formasının içine yürek koymayanlarla bir hayalin peşine düşüyor.
Kaleyi tutan iki şutta da golü buldu Elazığspor. O dakikalara kadar Fenerbahçe adına çekilmiş olanı yok bile. Hepsi ayrı ayrı yıldız sınıfında oyuncuların, bir takım olmak yerine, kendilerini kurtarmak için saklambaçlarıydı bu dönem.
Bursa'da Baroni ve Sow'u oyuna alarak dengeleri değiştirdiler. Ama rakip ceza alanında tüm pis işleri yapan Semih, meyveleri toplayan markajdan kurtulmuş Sow'du. İyi giden, işe yarayan formülü kurcalamanın eseri de ilk 45...
Krasic'i artık konuşmayız. Boyunu ve ölçüsünü gördük. Bundan daha farklısını, ona inanmayan, pas atarken tereddüt eden bir takımda yapamaz. Bu güveni yaratamayan da kendisi. Ama Dirk Kuyt öyle değil. Devreyi formsuz bitirdi ve yine formsuz başladı. Fizik güç olarak da çok geride, top kaybı sayısında da takım lideridir muhtemelen. Savaşçılığına lafımız yok. Ancak hızlı düşünülmesi ve oynanması gereken anlarda yok ortalıkta.
Elazığspor düşmemek için oynuyor. Kadrosu-kalitesi kısıtlı. Bu kafa tutuşun tek nedeni bir plana ve düzene sahip olması. Her oyuncu, görevini ve sorumluluğunu biliyor. Aynı adresin tarifi ise Fenerbahçe'de yok. Sistem-diziliş tamam. Ama oyuncuların işleyişi, içindeki kurgu, o anın hislerine kalmış gibi. O nedenle top birisinin ayağına geldiğinde, ötekiler sadece bakıyor. Ne bindirme görebiliyoruz, ne de ikiye bir...
Tek gerçek Salih'ti. Kaybolmaya yüz tutmuş büyük takım kalbini taşıyabilen, gencecik bir çocuk. Sahadaki ağabeylerini ıslıklardan kurtaran istekli koşuların ve inatçılığın sembolüydü.

Hakkı YALÇIN: SOW DEDİ Kİ... "AŞK YENİLMEZ"

İlk yarıda kötürüm bir takım. Formaları üstlerinde ama ruhları kayıp. İkinci yarıda ihtilal takımı.
Bunlardan hangisi gerçek Fenerbahçe?
İlk yarıda yoldan çıktılar da, ikinci yarıda sihirli lambadan mı çıktılar?
Sow'un sadakat içeren bir gücü var. Futbolun hayırlı evlatlarından biri.
Diğerleri birbirine benzeyecek kadar ruhsuz mücadele ederken.
Dün gece "aşk yenilmez" dedi.
Mücadeleyi alevlendirmenin meşalesini yaktı, golünü de attı.
İkinci yarıda herkes duydu, herkes ona uydu, Fenerbahçe yenilmekten kurtuldu. Ama ilk yarıdaki Fenerbahçe'yi, kimse inkar edemez.
Bir takım, kendi sahasındaki maçlara deplasmana çıkar gibi çıkarsa, sonuç kaçınılmaz.
Kendi sahasında bezgin bir misafir.
Orta alanda pozisyon sevkiyatı olmadığı için, yerini bulmayan uzun toplar, Elazığspor'un hücumlarının başlangıç noktasını oluşturdu.
Fenerbahçe savunmasında, hiçbir yerde yayınlanmamış maceralar.
İlk golde Volkan, ikinci golde Gökhan Gönül, yer yarılmış da çine girmiş sanki.
Orta alan Elazığ'ın Disneyland'ı gibi.
Krasic'e baktım, futbolcu taklidi yapıyor.
Bakışları bile bayat.
Kuyt maça başkasının ayakkabılarıyla çıkmış gibi. İkinci yarıda, Sow'la başlayan başkaldırı beraberliği getirdi.
Maça çıkmadan önce hayalleri başkaydı kuşkusuz.
Ama dün gecenin gerçekleri onları 2 puanlık kayıpla cezalandırdı.
Beraberlik olmasa, çok şeyin fırtınası da kopardı.

Selçuk YULA: İLK YARI UYUYANLAR

Akıl alır gibi değil. Bu takım iki ruhlu insan gibi. İki devre bu kadar iki ayrı kişilik gösteren bir takım herhalde dünyada az görülür.
İlk 45 dakikada kaleyi bulan ilk şut Kuyt ile ancak 28. dakikada geldi. O da zaten geri pas gibiydi. Salih, Mehmet Topal, Cristian orta sahası hiçbir şey üretmeden sadece hazırlık mazları yapıyorlar. Krasic, Kuyt, Sow üçlüsü birbirinden habersiz dağınık oynuyorlar ve Fenerbahçe çok kötü bir oyun ve 2-0'la içeri giriyor.
Yenilen ikinci golde aynı çizgide olması gereken savunmada Gökhan, Ercüment'in 2 metre ilerisinde Serdar ise 5 metre gerisindeydi. Bu savunma anlayışını izah etmek gerçekten çok güç. İkinci devre Semih ve Mehmet Topuz'un oyuna girmesi, çift forvete dönülmesi ve sahanın bütününde yapılan amansız pres F.Bahçe'ye iki gol getirdi ama bence fark çok büyük olmalıydı. Akıl almaz goller kaçırdılar.

Tebrikler Yılmaz hoca
F.Bahçeli futbolculara çok ciddi olarak "İlk 45 dakikada nerelerdeydiniz?" diye sorulmalı. Tüm rakiplerin puan dağıttığı bir haftada önüne altın tepsi ile gelen fırsatı değerlendirememek F.Bahçe'nin neredeyse kaderi oldu.
Elazığspor ise gücü yettiği kadar oynadı, iyi kapandı. Çıktığı anlarda da golleri buldu. Şansı da yanındaydı. Kaleci Volkan'ın eline top değmeden geçen maçı 2-2 bitirmeleri kendi adlarına sevindirici. Yılmaz Vural'ı kutluyorum.

Emre BOL: ŞANSI VARDI

Fenerbahçe savunmasının göbeğinde görev yapan Egemen ve Serdar ikilisinden "birinin" dahi oynaması, en tehlikeli rakip forvetten daha tehlikeli bir durum sarı-lacivertliler için! Ayrıca Volkan kötü, Gökhan kötü, Krasic kötü...
Kupa maçlarının en iyi ismi Salih bile gününde değildi dün gece... Orta sahada Salih-Cristian ikilisi tempoyu düşük tutuyor ve topu ileri taşıyamıyor. Böylesine temposuz bir orta sahanın rakibe sadece pas yaparak kendi oyununu kabul ettirmesi mümkün değildi. Topla oynama oranı üstünlüğünün Fenerbahçe'de olduğu dakikalarda skor 2-0 Elazığ lehineydi!

Konsantrasyon sorunu
İkinci yarı Kocaman'ın yaptığı değişiklikler takıma olumlu yansıdı. Pozisyon üretici oyuncu yokluğunda Fenerbahçe'nin sistemi 4-4-2 olmalıdır. Kocaman eğer çift forvetle maça başlasaydı galibiyet için yetecek skoru ilk 45 dakikada alabilirdi.
Doğruyu "geç" bulması ancak beraberliği kurtardı. Yine de araya top atabilecek 10 numara eksikliği göze çarpıyor. Sarı-lacivertliler dün gece karambol gol konusunda şanslıydı. Ama her zaman böyle olmaz! Her zaman Orhan Ak'ı bulamazsınız!
Semih'i çok beğendim. Gol atamamasına rağmen rakip defansın üzerinde hakimiyet kurmayı başardı. Takım ilk yarıları çöpe atmayı alışkanlık haline getirdi. İkinci yarı gaza basıp sonuç almaya çalışıyor. Bu sadece sistemle değil, konsantrasyonla da ilgili bir problem...

Ahmet ÇAKAR: UCUZ KURTULDULAR

Sezonun ikinci yarısının ilk haftası herkes Fenerbahçe'ye çalışmıştı. Galatasaray ve Antalya yenildi, Beşiktaş puan kaybetti. Fakat Fenerbahçe dün geceyi iyi kullanamadı. Aslında ucuz kurtuldu desek de yeridir. Önce Fenerbahçeli futbolculara çok net söylüyorum, çoğuna yazıklar olsun.
Koskoca Fenerbahçe Yüksek Divan Kurulu milyonlarca Euro'luk Krasic'in parasını değil de CEO'nun aldığı maaşı konuşuyor. Son 20 dakika hariç sahada Fenerbahçe diye bir takım yok. Ne tempoları tempo, ne pasları pas. İlk 70 dakika Fenerbahçe neredeyse tek pozisyon bulamadı. Üstüne üstlük de çok kötü goller yediler.
Önce Volkan'dan bahsedelim. Zaman zaman kalitesi ve kariyerine uymayan goller yiyor. Mesela ilk gol. Birisi Volkan'ın niye açıldığını bize anlatsın. Açılırsan da golü yersin. Elazığsporlu oyuncu ikinci golde gelişine vurdu. İyi vurdu ama o pozisyonda çağdaş futbolda vurulmaz. Topu yumuşatıp ayak içi yapması gerekirken yanlışlardan doğru çıktı ve Elazığspor 2-0 öne geçti.
F.Bahçe hücumda çoğalamıyor ve ne yaptığı belli değil. Krasiç tam bir fiyasko. Salih genç ama doğal olarak ne inisiyatif alabiliyor ne de oyuna ağırlığını koyabiliyor.

İLKER MERAL MAÇIN YILDIZIYDI
Gelelim son 20 dakikaya... Pabuç çok pahalı olacaktı ki önce Fenerbahçe'yi umutlandıran Sow'un golü geldi. Elazığsporlu Orhan'ın yaptığı hatayı ancak emekliler halı sahada yapıyorlar. İşte bu gol Fenerbahçe'yi geri getirdi. O dakikadan sonra Fenerbahçe galip de gelebilirdi. Ama son vuruşlar çok kötü olunca beraberlik golü ancak uzatmada, Mehmet Topal ile geldi.
Mehmet Topuz'u da alkışlamak lazım. Hayatının en doğru kırmızı kartını gördü. Son saniyedeki pozisyonda faulu yapıp ikinci sarıdan atılmasa bu sefer Elazığ'ın tekrar öne geçmesi an meselesiydi.
Bence maçın yıldızı hakem İlker Meral'di. Semih'e gösteremediği sarı kart dışında fevkalade maç yönetti. Gökhan ve Marvin'e gösterdiği kırmızı kartlar doğru. Egemen'in penaltı beklediği ve Sedat'ın kasti olmayan şekilde eline çarpan topta devam kararı da yerindeydi.

Dr. Gürkan KUBİLAY: SATILIK TEMPO

1- İlk yarıdaki temposuyla Fenerbahçe'nin değil Elazığ'ı, amatör kümeden bir takımı dahi yenmesi imkansızdır.
2- Avrupa'da şampiyonluğa oynayan takımlar 5 pası 10 saniyenin altında yaparlar. Fenerbahçe'de bu süre iki katından daha fazla. Yani temposuzluğa bir de yavaşlık ekleniyor.
3- 4-2-3-1 oynayacağım diye çıktığı sahada Kuyt ve Krasic sürekli önde kalıp pres de yapmayınca takım aslında 4-3-3 gibi oynuyor ve savunma da yapamıyor. İlk yarıda öne top getiremeyen takımda Sow'un güçsüzlüğü de dikkat çekmeye başlıyor.
4- Kesinlikle çok iyi bir futbolcu olacak ancak iki ön liberodan birinden ziyade hücuma dönük orta saha gibi oynayabilecek Salih'e de bu sistemde yazık oluyor. Kenarlardan orta yapmada ve savunma arasına dikine pas kullanmada Avrupa'nın 6 ligindeki 30 takım arasında en kötü 4 takımdan biri olan Fenerbahçe hücum aksiyonu da geliştiremiyor.

Krasic'te ümit yok
5- Tüm bu eksikliklere karşın bir türlü oturamayan transfer politikası nedeniyle oyuncu da alınamıyor. İkinci yarıda gelen iki kırmızı kart aslında Elazığ'a dezavantaj oluyor ve F.Bahçe "Peki bu saate kadar neredeydin?" sorusunu sorduracak kadar tempo yapıyor.
6- Bu tempoda en önemli etken de hiçbir şey yapmayan ve bence ümit ışığı da bulunmayan Krasic'in çıkması Topuz ve Semih'in girmesiyle oluyor.
7- Ancak burada bundan önce girdiği pozisyonların yüzde 20'sini gole çeviren ve bu konuda yüzde 24'lük Barcelona'dan bile iyi olan Fener'in gol atma beceriksizliği ön plana çıkıyor.
Sonuç: Karabük ve Elazığ'dan 5 gol yiyorsan hocanı da takımını da sistemini de sorgulamalısın Fenerbahçe. Çünkü tempo dediğimiz şey satılmıyor.