Araştırmada, hem karıncalar hem de insanlar, bir labirentte T şeklinde büyük bir nesneyi taşımaya çalıştı. Paratrechina longicornis türü "çılgın karıncalar", bu yükü yiyecek sanarak göreve katıldı. İnsanlar ise bireysel, küçük grup ve büyük grup olarak, karıncaların boyutuna uygun ölçekli bir labirentte yarıştı.
Bireysel görevlerde insanlar stratejik planlama yetenekleriyle üstün geldi. Ancak büyük gruplarda karıncalar, kolektif hafızaları sayesinde daha başarılı oldu. İnsan grupları ise iletişim kısıtlandığında daha düşük performans sergiledi.
"Karınca kolonisi bir aile gibi, iş birliği rekabeti gölgede bırakıyor," diyen Feinerman, bu durumun karınca gruplarının "süper organizma" gibi davranmasını sağladığını belirtti. Araştırma, insan gruplarının her zaman "kalabalığın bilgeliği" ilkesini yansıtmadığını ortaya koyuyor.
