7 yaşındaki Naz Ar, ünlü oyuncular Pelin Akil ve Ufuk Özkan'la, 23 Nisan için bir araya geldi. Minik oyuncu, onları sorularıyla çocukluk yıllarına götürdü.
23 Nisan denince aklınıza neler geliyor?
PELİN AKİL: Aklıma ilk gelen; Mustafa Kemal Atatürk'ün, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin kapılarının ilk kez açıldığı gün olan 23 Nisan'ı çocuklara armağan etmesi. Atatürk, bugünün çocuklarının yarının büyükleri olduğunu biliyordu. Bir de 23 Nisan denilince; törenler, şenlikler, oyunlar, coşkulu kutlamalar ve ırk, dil ve din demeden sevgiyle gülen minik suratlar geliyor aklıma.
UFUK ÖZKAN: Okullarda 23 Nisan yaklaşırken haftalar öncesinden hazırlıklar, provalar başlardı. Hepimiz çok heyecanlanırdık.
23 Nisan'a dair unutamadığınız bir anınız var mı?
P.A.: 23 Nisan töreninde annemle göz göze gelince, heyecandan okuduğum şiiri unutmuştum. Sonra annem kaldığım yeri dudak hareketiyle bana tek kelimeyle hatırlatmış ve ben devam etmiştim.
U.F.: 23 Nisan'da tüm okullar korteje katılırdı, şiirler okunurdu. Ellerimizde Türk bayrakları ile şehrin büyük sokaklarında geçiş törenlerine katılırdık. Ailemizin tüm fertleri de orada olurdu. Onların bizi izlemesi, hepimizi çok mutlu ederdi.
BANDO TAKIMINDAYDIM
Okul yıllarınızda 23 Nisan aktivitelerine katılır mıydınız? O günleri nasıl anlatırsınız?
P.A.: Evet, dans gösterilerine katılırdım, şiirler okurdum, bandoda trompet çalardım.
U.Ö.: Beşinci sınıfa giderken uyuyakalıp korteje geç kalmamı, okulumun geçit törenindeki yerini bulmaya çalışmamı ve bulduktan sonra öğretmenimin 'Dua et bugün Çocuk Bayramı' deyip gülüşünü unutamam. Liseye kadar ben de hep etkinliklere katıldım; bando takımındaydım.
HAYALLERİMİZ GERÇEK OLDU
Çocukluk hayalleriniz neydi? Hayal ettiğiniz şeyleri gerçekleştirdiniz mi?
P.A.: İlkokuldan itibaren hep korodaydım, şarkı söylemeyi çok seviyordum. Tek isteğim; şarkı söylemekti. İlerleyen yaşlarımda da bu isteğimden vazgeçmedim. Konservatuvar eğitimi alıp müzikal okumak istiyordum ama ailem beni başka alanlara yönlendirmek istedi. Ama ben kararımda çok nettim ve İstanbul Üniversitesi Müzikal Bölümü'ne girdim. Sonra sahneyi çok sevmeye başlayınca Yeditepe Üniversitesi Tiyatro Bölümü'ne gittim. Yani küçüklük hayallerim gerçekleşmiş oldu.
U.Ö.: Benim hayalim de tiyatro oyuncusu olmaktı ve çok şükür oldum.
Benim gibi çocuk oyunculara tavsiyeleriniz var mı?
P.A.: Sen çok başarılı ve akıllı bir kızsın. Bu yaşlarda oyunculuk yapmak isteyebilirsin tabii. Bunu çok da iyi yapıyorsun güzel kızım ama ileride gerçekten ne istediğini anlaman için kendine şans vermelisin. Ne güzel resimler yaptığına veya olaylara ne kadar pratik zekayla cevaplar verdiğine hepimiz şahit oluyoruz. Eminim ki senin için durmadan koşturan, yanından bir dakika ayrılmayan annen ve tabii ki ailen, seni ileriki yaşlarda yapmak istediklerin için doğru yönlendireceklerdir.
U.Ö.: Canım Naz, önce eğitimine dikkat etmelisin; yani önce okulun, sonra bu mesleğin tozunu yutmalısın. Okul arkadaşlarının seni TV'de izlemesi eminim seni çok mutlu ediyor ama senin gibi çocuk oyunculara tek tavsiyem şu; okulunuzu, eğitiminizi hiçbir şeyin önüne koymayın. Zaman her şeyi gösterecektir.
İÇİNİZDEKİ ÇOCUĞU UNUTMAYIN
23 Nisan mesajı verir misiniz?
P.A.: Herkesin bir gün çocuk olduğunu ve içlerindeki çocuğu unutmamalarını diliyorum. Hayatımıza neşe katan çocukların 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nı en içten duygularla kutluyorum.
U.Ö.: 23 Nisan, dünyada sadece çocuklara armağan edilen tek bayram. Dünyanın dört bir yanından tüm ülke çocukları, yıllardır bu bayrama iştirak etmek için Türkiye'ye gelir. Bize bu mutluluğu gururu yaşatan Atatürk'ü unutmayın.
ALKIŞLAR BENİ BU MESLEĞE AŞIK ETTİ
Çocukken ileride bu kadar ünlü oyuncular olacağınızı düşünür müydünüz?
P.A.: Daha 5-6 yaşlarımda, ailem kendi aralarında sohbet ederken, kendimi sahneye atıyormuşum gibi çıkıp Ajda Pekkan şarkıları söylediğimi hatırlıyorum. Sanki bir assolist edasıyla ünlü olma hayali kurardım ama oyuncu olacağımı düşünmezdim
.
U.Ö.: Senden biraz daha büyüktüm; 12 yaşımda ailemle Almanya'dan Samsun'a döndük. Türkçem, Almancamdan kötüydü. Yaşıtlarımla iletişimde zorluk çekiyordum. Bu yüzden biraz içime kapanık bir çocuktum. Ailem beni tiyatro kursuna yazdırdı, orada kendimi daha rahat ifade edebiliyordum. Sahnedeyken insanların bizi alkışlaması beni bu mesleğe aşık etmişti. Hep oyuncu olmak istedim, hep bunun hayalini kurdum. Çok şükür, bu hayalimi gerçekleştirdim. Bak, senin gibi bir dünya tatlısıyla aynı dizide oynadık.
