AVNİ YILDIRIM (Boksör)
Benimki aslında bir hayal kurmak ve onun peşinden durmaksızın koşup, vazgeçmeden çalışma hikayesi. Ta çocuk yaşımdan bu yana hayatım bokstu. Hatta tek tutkumdu bile diyebilirim. Pek tabii, bu tutkunun oluşmasındaki en önemli sebeplerden biri de idol olarak seçtiğim Sinan Şamil Sam'dı. Bayrağı ondan devralıp daha ileriye götürmekti en baştan beri hayalim. Bu uğurda çalıştım, çabaladım ve Allah nasip etti ki Altın Kemer maçlarına bile çıktım.
Ülkemiz boksun aslında çok popüler bir spor branşı olduğu bir ülke değil. Dolayısıyla başlangıçta, yani bu yola çıktığım ilk anda bana da "Boksu bırak" diyenler oldu. Örneğin annem, kendince haklı olarak, okuluma odaklanmamı söyledi. Keza akrabalarım arasında da "Boksör olup ne olacaksın?" diye soranlar az değildi. Onların aksine babam beni teşvik eden taraftaydı... Yani bakıldığı zaman aslında bir hayalin peşine takılmış herhangi bir insanın karşılaşacağı türden tepkiler, cümlelerdi bunlar. Fakat ben hayalimi takip ettim... İnandım, zaten bu inanç olmasa ne şampiyonluklar gelirdi, ne de final maçları...
Tabii ki böyle bir noktaya gelmeyi ben de beklemiyordum, şu an kurduğum hayallerin ötesini yaşıyorum. Bir de Altın Kemer'i alırsam varın gerisini düşünün, bunlar tarifi çok zor duygular. Hem dedim ya, Türkiye bir boks ülkesi değil diye, gerçekten öyle. ABD'ye baksanız orada yerel starlar görürsünüz, boksörlerin çok geniş kitleleri vardır. Bizim ülkemizde pek starlardan bahsedemiyoruz boks için. Umarım bizimle birlikte boksun standartları da yükselip, yeni starlar yeni Avni Yıldırım'lar da çıkacaktır.
ASLA PES ETMEYİN
Zaten son aylarda yaşadığım süreç de hepinizin malumu. Şaibeli hakem kararları sonucunda final maçında altın kemerin elimden alınması sonucu halkımızın gerek havaalanında şampiyon gibi karşılayarak gerekse de daha sonra gördüğü her ortamda beni koşulsuz şartsız sahiplenmesi içimi bu spora karşı daha da tutkuyla doldurdu. Şimdi ise en büyük hedefim rövanş maçında hak ettiğimiz kemeri alıp halkımı daha da haklı bir sevinç ve gurura boğabilmek.
Öte yandan ülkemizin son 15 yılda gerek ekonomik olarak kat ettiği gerekse de diğer alanlarda aldığı mesafeyi düşünürsek hemen hemen sporun her türlü branşında da dünya çapında adımızı en tepeye yazdırmamız için hiçbir sebep görmüyorum. Fakat şunu da üzülerek itiraf etmek gerekiyor ki, yapılan olağanüstü yatırımların karşılığını sporda henüz alabildiğimizi söylemek pek mümkün değil.
Bu noktada belki de en büyük sorumluluklardan biri de gençlere düşüyor. Bu satırları okuyacak olan ya da boksa dair içinde ufak da olsa bir heyecan, tutku duyan her genç kardeşime Avni Abi'leri olarak verebileceğim tek tavsiye şu olacaktır: Asla pes etmeyin. Çünkü hayat pes edenleri asla sevmez ve hayallerini gerçekleştirenler pes edenler olmayacaktır. Türkiye'de boks yapmak da boksör olarak hayatını sürdürmek de kolay değil. Bunun bilincinde olmalı gençler. Yoksa size de "Olmaz, yapamazsın, başka şeylerle uğraş" diyenler olacaktır. Fakat hayallerinizi gerçekleştirmek için yeterli gücü kendinizde buluyorsanız asla peşini bırakmayın. Bu ülkenin başarı hikayelerine de ülkesinin bayrağını gururla sırtında taşıyacak şampiyon sporculara da fazlasıyla ihtiyacı var...
