Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk, 10 Kasım 1938 tarihinde sabah saat 09:05'i gösterirken İstanbul Dolmabahçe Sarayı'nda hayata gözlerini yummuş ve bu durum tüm Türk halkını yasa boğmuştu. Ölümünün 81. Yılında her yıl olduğu gibi anma törenleriyle karşılanan bu gün için vatandaşlar internet üzerinden "10 Kasım şiirleri" araştırması yapmaya devam ediyor. İşte en güzel 2,4,5 kıtalık uzun ve kısa 10 Kasım şiirleri…
EN GÜZEL VE DUYGUSAL ATATÜRK İLE İLGİLİ 10 KASIM ŞİİLERİ
Atatürk'ü Anma Günü'ne özel ilk ve ortaokul öğrencileri, hazırlanan tören ve etkinliklerde okumak üzere en özel ve en anlamlı 10 kasım şiirlerini araştırmaya devam ediyor. Haberimizin devamında hiç bilinmeyen 10 Kasım şiirlerine ulaşabilirsiniz…
ATATÜRK
Türk'ü ölümden,
O'dur kurtaran.
O'dur yeniden,
Türklüğü kuran.
Bu memleketi,
Cumhuriyeti
Atatürk etti,
Bize armağan.
Hasan Ali YÜCEL
ATATÜRK
DÜŞMANLARIN ELİNDEN BİZİ KURTARAN SENSİN
BU VATANI YENİDEN ÖZENLE KURAN SENSİN
ADINI BÜYÜK KÜÇÜK ANIYORUZ HER ZAMAN
ADI BÜYÜK ATATÜRK
ANLI ŞANLI KAHRAMAN
10 KASIM
Her sene 10 Kasım'da.
Atatürk'ü anıyoruz.
O, yurdumuzu kurtardı;
Onu hepimiz tanıyoruz.
O, kahraman bir askerdi.
Düşmanlarımızı yendi.
Yenilikler getirip,
Ülkemizi güçlendirdi.
Aramızda değil ama,
Yaşıyor hep kalbimizde.
Yürüyeceğiz sonsuza dek,
Atatürk'ün izinde.
10 KASIM
Yıl otuz sekiz On Kasım Perşembe
Hatırdan çıkmayacak bir sonbahar.
Sarsılıyor İstanbul yedi tepe,
Yaman esmiş Dolmabahçe'de rüzgar.
Gerçek olamaz, olsa olsa bir düş,
Dokuzu beş geçe Atatürk ölmüş.
Böyle toptan bir yas nerede görülmüş,
Beraber ağlıyoruz kurtlar, kuşlar.
Bu memlekete en çok hizmet eden,
Bu aşk ile dağlara gücü yeten,
On sekiz milyonun omzunda giden
Atam, Ankara sırtlarında yatar.
İlhan DEMİRASLAN
AĞLAYALIM ATATÜRK'E
Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Memur mebusan ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnönü, İsmet
Gözlerimiz kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı
Aşık Veysel
ATATÜRK'E AĞIT
Edirne'den Ardahan'a kadar
Bir toprak uzanır
Boz kanatlı üveyikler üstünde uçar
Ardahan'dan Edirne'ye
Edirne'den Ardahan'a kadar
Kopdağı'nda akar bir çeşme var
Serçe parmak kalınlığında suyu
Haram etmiş gece gündüz uykuyu
Akar da akar
Samsun'un evleri denize bakar
Sokakları yosun içinde
Çaparlar, takalar, manavlar
Bilyalar gibi suyun yüzünde
Bir iner bir kalkar
İstanbul'da bir yâr sevdim
İnsanı günaha sokar
Savaştepe köprüsünden geçen tirenler
Sel olur İzmir'e akar
İzmir'in denizi kız, kızı deniz
Sokakları hem kız hem deniz kokar
Güneyde mis kokulu bir ağaç
Yuvarlak yaprakları ince
Yaz gelip de güneş vurunca
Dallarından bal akar
Bu toprak bizim yurdumuzdur
Deli gönül yücesine çıkar
Bir üveyik olur uçar gider
Ardahan'da Edirne'ye
Edirne'den Ardahan'a kadar
Cahit Kulebi
