Çanakkale Savaşı'nda askerin yediği yemekten söz etmiştim geçenlerde. İleriki yıllarda Kurtuluş Savaşı'nın önemli komutanlarından biri haline gelecek olan... Soyadını Çanakkale'deki Conk Bayırı'ndan alan Cemil Conk'un anılarından da alıntı yapmıştım... (15 Mart)
Prof. Ayhan Aktar'ın da dediği gibi askerin tayını dönemin şartlarına göre hiç de fena değildi. Doyurucuydu, yeterliydi, temel bir eksiği yoktu.
Bu yazı üzerine Hacettepe Üniversitesi'nden Prof. Suavi Aydın bir mesaj gönderdi. Okuyalım:
Genelkurmay Harp Tarihi, Çanakkale Savaşları ile ilgili olarak askerin iaşesi konusunda şu bilgiyi vermektedir:
"Askerin yiyecek maddesi ve miktarı her bakımdan mükemmeldi. Çünkü seferi istihkak yüksek düzeyde olduğu gibi, Batı Anadolu'nun bütün kasabaları Çanakkale kahramanlarına az bulunan erzakı armağan olarak gönderiyorlardı. İzmir ve Ege bölgesinin nefis kuru yemişleri her askerin torbasında bol bol mevcuttu..."
Genelkurmay askeri tarihçileri ve bizzat savaşmış subaylar diyor ki: "Çanakkale'de askerin yemeği boldu."
Ama "pek milliyetçi" Yüksek Öğretim Öğrenci Kurulu... Askerin yemeğinin yetersizliğini iddia ediyor... Onun çağrısına uyan "pek milliyetçi" üniversite yöneticileri de, 18 Mart günü öğrencilere, sadece "buğday çorbası, ekmek ve hoşaf" yediriyor.
Yıllarca, başta Emin Çölaşan olmak üzere, Kemalist ulusalcıların Çanakkale Savaşı'na ilişkin uydurmalarıyla mücadele ettik.
Nihayet Ağustos 2011'de vesayetçi askerler geri adım attı. Haliyle onlarla birlikte tetikçi ve ideologları da irtifa kaybetti.
Bu kez de başımıza İslamcı, Osmanlıcı, muhafazakâr bulamacı, ama özünde milliyetçi bir grup çıktı.
Sonuçta değişen bir şey olmadı: Ötekiler uydururdu, bunlar da uyduruyor.