Rüştü Reçber'i son kez izledik milli forma ile... Futbol tarihimizde dev bir karakter. 2003'te Şenol Hoca genç bir kadro ile Konfederasyon Kupası'na katılmıştı. Ama kadroya Rüştü'yü aldı. Kamptakilerin örnek alacakları bir ağabeye, bir prototipe ihtiyacı vardı.
Ve Abdullah Avcı ile yeni bir milli takım için kolları sıvamışken, ilk kez bir araya geldikleri maçta 120 kez o formayı giyen bir sembolle birlikte ter akıttılar. Nerede olduklarını daha iyi anlamaları, gelebilecekleri yeri daha iyi görmeleri sağlandı.
Teşekkürler Rüştü... Sağol arkadaşım...
Finlandiya maçında bir karakter yakaladık. Pas oyunu felsefemiz ama sanki takımın içine Barcelona kaçmış gibiydi. Kısa, sert paslar ve bizimkilerin ayağında hızla dolaşan topa gururla bakıyorduk. Bu maçların taşıdığı mesaj da bu. Abdullah Avcı'nın ne istediği ve bu kadronun bunu nasıl yapacağı?
İyi oynuyorduk ve basit top kaybını en alt seviyeye doğru çekiyorduk. Tecrübeli orta sahanın kahramanı Arda Turan elbette. Sahanın her yerini dolaşıyor, sorumluluk alıyor ve attırıyor...
15. dakika dolarken iki ofsayt, bir ıska, üç kontrolsüz deparla Burak Yılmaz bizi şaşkına çevirmişti. "Ne oluyor?" diye kendimize sorarken, iki fırsat yakaladı ve filelerle hasret giderdi. Bu goller güvenini geri getirecektir. Tabi ki, Arda'ya iki asist için gerekli yaptırımları (!) uygulamalı.
Kabuk değiştiren kadronun önü ve ortası şekillendi sayılır. Topal, Emre, Hamit ve Selçuk İnan bir tarafa, Alper, Soner, Sercan gibiler öte yana. Kadroda kalite sorunu yok gibi. Tüm oyuncularımızın topla ilişkisinde problem kalmadı. Topa, duvar muamelesi yapanları sıkı elemişler.
Bu oyunla skorun lehimize daha fazla sayı ile gelişmesi gerekirdi. Bu noksanı, Finlandiya son bölümde iki golle yüzümüze vurdu. Bunun bir hazırlık maçında başımıza gelmesi olayın pozitif yanı... Umut'un Burak'ı tamamladığını söylememiz doğru olmaz. Maçı parlatan oyuncu Arda Turan... Sorumluluk alacak farklılık yaratacak başka alternatifleri de takıma katmalıyız.