Tam da Oscar yarışına giren filmleri sıralayıp tahminlerimi yazacakken, başka bir filmin etkisi altına girdim. Mesleki meraktan olsa gerek, Bradley Cooper'ın 'Burnt' (Çok Pişmiş) filmini büyük bir heyecanla izledim. Film, ünlü bir şefin hikayesine odaklanıyor. Cooper'ın canlandırdığı şef 'Adam Jones'; alkol ve uyuşturucu yüzünden kariyerini alt üst etmiş, iki Michelin yıldızlı bir şef. Başarısızlıklarının ve kaybettiği yılların acısını kısa sürede çıkarmak istiyor. Üçüncü yıldıza sahip olmak için kariyerine yeniden odaklanıyor ve Londra'da yeni bir restoranın başına geçiyor.
İstanbul'da Türk aşçılarımızın böyle bir rekabet durumu olmadığı için, yıldız sahibi olmak gibi bir tasaları yok. Yemekler beğenilsin, şef masaya çağrılsın, övgüler sıralansın; bizimkilere yetiyor şimdilik. Tabii ileride bir Michelin rehberi de İstanbul için basılırsa, işte o zaman rekabetin dibine vurur bizim şefler. Michelin seçici kurulu; rehberin basıldığı ülkelerdeki restoranları tek tek gezip, yemekleri tadıp yıldızı hak eder mi, etmez mi diye sıkı bir denetime tabi tutuyor. Tabii denetmenler kimliğini belli etmiyor. Filmde Michelin denetçilerine dair ilgi çekici ufak ipuçları da veriliyor. İşte bunlardan bazıları: Denetmenler çift olarak yemeğe gider, daima 19.30'dan önce rezervasyon yaptırır. Çiftten biri mekana erken gidip barda bir içki içer, partneri ise yarım saat sonra gider. Biri tadım mönüsünü isterken, diğeri daima alakart mönüyü ister. (Bizde tadım mönüsü uygulaması birçok restoranda yok.) Yarım şişe şarap sipariş ederler. (Yarım şişe mi? Popüler bir İstanbul mekanında sipariş edeceğim ama servis edeceklerini sanmıyorum!) Musluk suyu isterler. (Tabii bizde musluk suyu içilmiyor.) İş elbisesi giyerler, yani mekana sportif kıyafetlerle gitmezler. Kibar fakat dikkatlidirler. Zemine bir çatal bırakabilirler. O an bunu görürseniz, bırakmazlar çünkü bu deşifre olmalarına neden olur. İşte Michelin denetçilerinin bazı alışkanlıkları... Bizde bu ritüeller tepe taklak olur, o ayrı tabii...