Cem Garipoğlu'na koğuş arkadaşı dayanmıyormuş.
Gelen, arkasına bakmadan kaçıyormuş.
İşlediği vahşi cinayetten sonra en küçük bir pişmanlık belirtisi göstermeyen bu genç adamın ve ailesinin hikayesi, tez konusu olur herhalde.
Enteresan bir topluluk var karşımızda.

SANKİ CAM KIRMIŞ
Oğulları bir genç kızı canlı canlı doğruyor, aile de bu olaya ancak top oynarken komşunun camını kırmış kadar tepki gösteriyor.
Evdeki kanları şöylece bir temizleyip oğullarını köşe bucak saklıyorlar.
Bu iş ortaya çıkmasa, yani Münevver'in katilinin Cem Garipoğlu olduğu bilinmese; o kan kokulu evde oturmaya aynen devam edeceklerdi belki de...
Anne, baba, amca, dede, büyükanne olarak olayın başından beri evlatlarını koruyup arkasında 'gururla' durduklarına göre...
Bir de sanki korunmaya ihtiyacı olan minik bir afacanmış gibi; cezaevinde koğuş arkadaşı olarak kendisine, amcası Hayyam Garipoğlu'nun yakın arkadaşı Korkmaz Yiğit'i ayarlamışlar. "Amcası oğlumuza sahip çık, arkasını kolla" dediler mi bilmiyorum ama Yiğit bir-iki ay sonra arkasına bakmadan kaçmış bu 'afacan'ın yanından.
Arkasından aile yine pamuklara sarılası evlatlarının kana bulanmış elini, sıcak sudan soğuk suya değdirmemek için, bu kez bir garibanı bulup yerleştirmişler koğuşa.
Para karşılığı oğullarının arkasını temizlesin diye.
Ancak o mahkum da; "Para için bile olsa, ben bunun yanında kalmam, beni korkutuyor" deyip kaçmış.

İNSANLIK ISKALANMIŞ
Yakında aile koğuşa bir hizmetçi, bir aşçı, bir koruma, bir de cariye gönderme talebinde bulunursa, hiç şaşırmayacağım.
Kıyamıyorlar evlatlarına... 'Canice hislerle' işlemiş olduğu cinayeti falan düşünmüyorlar bile.
Onların hâlâ ailecek derdi; oğullarının 2025'te tahliye olduktan sonra hangi ülkede, hangi sektörde çalışacağı...
Çünkü kariyer önemli.
O yüzden eğitimle, dil öğrenmekle kafayı bozmuşlar.
Ama işte koskoca bir sülale, bu arada insan olmayı ıskalamışlar.