Özge Ulusoy, "Zayıf olmak, sağlıklı olmak demektir" demiş.
İşte buna inandırıyorlar insanları; köpek gezdiricileri gibi sokakta insan yürütenler ve her çalı dibinden biten diyetisyenler...
Şişmanlık tabii ki tehlikeli ama bir insan hem balık etli, hatta birazcık tombiş, hem de sağlıklı ve mutlu olamaz mı yani?
Ulusoy; 50 kiloya düşüp sadece göz ve elmacık kemiğinden ibaret kalınca söylemiş bunu. Çünkü kendisinin bir rahatsızlığının olduğu, hatta blumia hastalığına yakalandığı konuşulur olmuş.
O da çıkıp "Hayır, ben hasta falan değilim; diyetisyen eşliğinde kilo verdim" diyip o vecizeyi aktarmış...

CANINI RİSKE ATMA
Peki 1.80'e yakın boya sahip olup da 55 kiloyu beğenmeyip hâlâ kilo vereceğim diye diyetisyene koşup 50 kiloya inmek ne kadar sağlıklı bir durum? Ya da zaten doğuştan şanslıysan, elin yüzün yeteri kadar düzgünse ve hatta bu güzelliğin tescillenmişse; hâlâ her sene ağzını, burnunu, yanağını, çeneni küçük küçük yontturup estetik cerrahın masasından kalkamıyorsan?
Ruh sağlığın yerinde mi demek oluyor bu?
Gittikçe yaygınlaşan ve tehlikeli olmaya başlayan bir terör cinsi bu. İnsanların sağlıklı düşünme yetisi gitmiş; sadece zayıf ve fit görünmeye odaklı bir düşünce sistemi geliştirilmiş çipler beynimize yerleştirilmiş gibi.
Tabii ki, eğer özel tercihimiz değilse mümkünse şişmanlamayalım, sağlıklı beslenelim.
Benim gibi spor yapmaktan nefret ediyorsak; en azından olabilecek makul uzaklıklara yürüyerek gidelim, iki gram yağ yakalım...
Her sofraya oturuşta toynakları hariç, bir hayvanı mideye indirmeyelim.
Kendimizi ota, zeytinyağlıya verelim ama 'kaditi çıkmış Hintli' gibi görünmek için de paramızı ve canımızı riske atmayalım derim ben...
Sizi bilmem...