Otoparktan çıkan araçtan para isteyen görevliyi, arka koltuktaki adam silahını çekip vurabiliyor. Burası Beyoğlu.
Kafede oturan bir adam, yan masadaki iki adam tarafından aralarındaki bir husumet nedeniyle ayağından kurşunlanabiliyor.
Burası Nişantaşı'nın gözbebeği Teşvikiye House Cafe.
Üstelik gündüz vakti, üstelik ağzına kadar doluyken.
'Arabanı marketin önüne park edemezsin' kavgasında yine silahlar çekiliyor, polis geliyor. Burası Beşiktaş Çarşı, arkadaşımın evinin önü.
Yemek siparişini getiren çocuğa, geç kaldığı için iki adam dayak atıyor. Çocuk bayılıyor, sokağın ortasına yığılıyor. Burası da bizim mahalle, Rumelihisarı.

CANINI SEVEN SES ETMESİN !
Daha saysam bu köşeye sığmaz; bunlar son birkaç günde duyduklarım, gördüklerim. Neler var neler... Artık kimseyle tartışmayacaksın, hakkını aramayacaksın, canını seviyorsan 'He' deyip geçeceksin bu şehirde. Çünkü kimin ne model bir manyak olduğu belli değil. Kimin yanında ne taşıdığı, kimin deli damarı neresi meçhul. Gördüğünüz gibi, kanunları sallayan zaten yok. Çeken vuruyor, silahlar, yumruklar, küfürler, tehditler havalarda uçuşuyor. Özetle maalesef diyeceğim şu; kahraman olmaya gerek yok. Canını seven, ona buna ses etmesin, hak aramalara girmesin, dayılanmasın. Kafalar uçmuş, kayışlar kopmuş, ayarlar bozulmuş, devreler yanmış...
Burası İstanbul değil, Teksas!