Bizim Mert Vidinli âlem çocuk, ilginç bir dünyası var. Mekan, sosyal hayat, ilişki trendleri derken, şimdi de yepyeni bir trendle çıkagelmiş. Salı günü GÜNAYDIN'daki köşesinde okudum, aynen alıntılıyorum: 'Küsmek çok 90'lar kafası, çok eskilerde kalmış bir durum, asla anlayamıyorum.' Aldı mı beni bir gülme... Küsmenin de dönemi varmış, haberimiz yokmuş. Ağlamanın da var mı acaba? Ya da aşkın, sevincin? Dur bakalım, sorarız... Bitmedi, sonra da 'Küsmeyelim, en kötü ihtimalle aramıza mesafe koyalım, gördüğümüz yerde kafa çevirmeyelim, görmezlikten gelmek, germek ve gerilmek çok gereksiz' diye salık veriyordu Mert. Tamam, kabul; küslük bünyeye zarar bir durum ancak bazı durumlarda da faydası inkar edilemez. Sen iyiye de kötüye de eşit mesafede durursan, o zaman iyinin hakkını yemiş olmaz mısın? İyinin, kötüden ne farkı kaldı o zaman? Ufak tefek gündelik tatsızlıklardan, anlaşmazlıklardan bahsetmiyorum elbet. Ancak sen her şeye rağmen, herkesin yüzüne gülersen, sana yapılan her şeyi sineye çekersen, o zaman senin saygınlığın, ağırlığın, hayat duruşun kalır mı? Her şeyi bırak; eğer kuralların, doğruların, prensiplerin olmazsa senin kendine saygın kalır mı?
Tabii Mert arkadaşımız da haklı; eğlence, gece hayatı dünyası çıkar ilişkileri üzerine kurulu. Oranın ahalisi, ille de gün geliyor birbirine muhtaç kalıyor. İşine bakmak senin için tek meseleyse, o zaman her türlü lafı, yalanı, ikiyüzlülüğü, dedikoduyu sineye çekiverirsin, n'apacaksın ki? Neyse, ben yine de prensiplerden yanayım. İnsanız, hata yaparız, özür dileriz, pişman oluruz ve kaldığımız yerden devam ederiz. Ve fakat hak edene de yüz çevirmeyi bilmeliyiz. Taraf olmamak pek bana göre değil de, ondan diyorum.